Koku

Dun sabah muthis guzel bir bahar havasi vardi bu diyarlarda. disari ciktim, agacli yolda yururken icime cektim tomurcuklanan ciceklerin, agaclarin, yapraklarin, otlarin, boceklerin, gunesin, baharin kokusunu.
kendimi cok saglikli, mutlu ve huzurlu hissettim bir an, yasadigim bazi sorunlara karsin. dolu dolu oldum, sevindim.
baharin kokusunun yaninda surdugum floral bebe kolonyasi da beni farkli anilara, ilk genckizlik yillarima, yaz aylarina, denize, gunese, kuma goturdu; dinlendim, bu kisa yuruyusum boyunca.
kokular konusundaki hassasiyetim ve hatta bazi takintilarim Patrick Süskind'in "Koku" romani kahramani Grenouille'i aratmaz nitelikte. Kokular beni cagristirdigi anilar, durumlar, zamanlar ve mekanlar dolayisiyla cok kolay bir sekilde ruh halimi degistirebiliyorlar. bu nedenle kullandigim kokulari oncelikle kendim duymam cok onemli benim icin.
kokular bu denli onem tasirken bende, ben de hissettirdiklerini yazmadan edemedim.