Pages

4 Ekim 2014 Cumartesi

Bugunlerde yolculugum

Farkindayim, blogum yine eski depression diaries gunlerine dondu, hani sanki dokuz yil oncesine... Ruh halim sanki aradan dokuz yil gecmemiscesine, sanki arada yasananlar yasanmamiscasina... 
Hal boyle olunca ne kadar zorlasam da kendimi baska seyler yazamiyorum. Cunku tek dert ortagim blogum... O da tek tarafli, beni anlayamasa da dinliyor, dinlerken elestirmiyor, dinlerken anlamamazliktan gelmiyor, dinlerken kizmiyor, bagirmiyor... En cok ihtiyacim olan da bu... 
Kendimi zorlayarak yasiyorum bugunlerde. Belki kimse farkinda degil ama kendimi Zorlayarak yataktan kalkiyorum, kendimi zorlayarak cocuklarla  ilgileniyorum, kendimi zorlayarak ise gidiyorum. Bir sekilde kendimi zorlayarak gunu geciriyorum ama gunun sonunda kendimi zorladigim da belli oluyor. Hep birseyler eksik kaliyor, yapilmiyor, ve belki de kalplerimiz kiriliyor gunun sonunda. Ertesi gun yine ayni zorlama rutine basliyorum. Bilmiyorum ne zamana kadar dayanacagim? 
Bu yolculugun Sonunda hissediyorum ki birseyler degisecek, ne degisecek, ne yonde, bunlari bilmiyorum iste...