yuvarlana, yuvarlana...

selim efendi'de cokca degisiklikler var su siralar... ornegin uzunca zamandir su yuzukoyun pozisyonundan kendi kendine kutulabiliyor artik; kurtulmak da ne demek, oradan oraya yuvarlaniyor, yuvarlanarak gidiyor. ancak iki uc gun oncesine kadar, sanirim bizim de kendi islerimizle mesgul olmamizdan dolayi selimcik kendi isini kendi gorme amacli- az bucuk komando hareketini yapmaya basladi. artik komandovari surunebiliyoruz yerlerde. oyuncaklar nerede olursa olsun, allem ediyor- kallem ediyor, bir yandan yuvarlaniyor, bir yandan surunuyor, bir yandan kucuk emekleme belirtileri gosteriyor ama bir sekilde ulasiyoruz o oyuncaga. cabalamasi o kadar tatli ki... gerci bu asamalarda benim yuregim agzima gelmiyor degil, ha fasini carpti, ha oyuncak gozune mi geldi pinpiriklenmeleri yasiyorum arada ama o bebekligini bilerek hareketlerine devam ediyor kendi capinda. ilerlemesini gordukce mutlu oluyoruz bizler de...
bu arada sucluyum!
dayanamayarak birkac kere su evde bulunan rice cereal'dan verdim selim'e. ama hakli bir vermeydi benimkisi sutum yoktu ve selim ac gibiydi, ben de kacamak yapip denedim.
yerken cok komiklikler yasadik, selim'in saclari- yuzu-gozu-kirpikleri-elleri-kulaklari, herbir tarafi mama oldu. kasigi tutarak kendisi agzina goturmesi mi dersiniz, agzindan puskurterek cikarmasi mi dersiniz, bilimum komikligi yasadik birlikte, hem cok eglenceli, hem cok komik, hem de cok egiticiydi bu ilk mama deneyimimiz.
eylemlerimize cesitli meyve ezmeleriyle devam etmeyi dusunuyoruz ama biraz daha sabrettikten sonra.
insanin yavrusunun her hali, baska bir guzel, baska bir ozel geliyor...
yabancilari gordugunde ciglik atmasi bile komik gelebiliyor insana, hatta -sadistce olacak belki ama- beni mutlu bile ediyor, "hmmm beni taniyor, annecigini biliyor iste" diye dusunerek bundan pay cikariyorum kendime.
merakli tavirlarla etrafa bakinmasi, yakin bir gelecekteki "karistiriciligin" isareti olsa bile mutlu ediyor insani.
bir bebek cok ama cok emek istiyor, bir insan yetistirmek cok onemli, cok emek var arkasinda. ama sevgi de olunca isin icinde tum emekler oyle guzel geliyor ki insana, yalnizca kendi bebeginize karsi degil tum bebeklere, tum cocuklara tum insanlara karsi sevgi dolu oluyor insan; sevgi ve saygi dolu...