degisim...

duygu can yazmis, "buyumek istemiyorum" demis...
benim de kafami kurcalayan bir konu bu. eskilerden birinin bir haberiyle daha da insanin zihnine "dank" eden bir durum. bu hislerle ben ilk defa teyzemi o cok genc yasinda (otuzsekiz) yasinda kaybedince karsilasmistim; sonra sevgili dedecigime geldi sira, oylesi kabullenemedim ki birseyler bile yazamadim ardindan- hatta turkiye'ye bile gidemedim onun olumunden sonra (neredeyse uc sene oluyor). turkiye'ye gidemeyisimin tek sebebi degil dedemin olumu ama beni korkutan onemli sebeplerden biri. o hep mutlu anilarimin gectigi anneannem ve dedemin evinde dedemin olmayasi, o gur sesini bir daha duyamayacak olmamin verdigi gercekligi ve uzuntuyu yasamak istemiyor, bir anlamda erteliyor olmam. sonra iliskilerin nitelik degistirmesi konusu var bir de, kabullenmesi zor ama hicbirsey eskisi gibi, yani ardimizda biraktigimiz gibi olmuyor cogu zaman. ve geriye donup bakinca uzuyor bu durum insani ister istemez
boylesi kalici degisiklikler iste bizim buyumek istemememize, zamanin gecmesini istemememize neden oluyor aslinda ama asil neden bu degil bence. asil neden "degisiklik"ten korkuyor, degisiklikten kaciyor olmamiz ve bir de belki de o herkesin bildigi son'la bizim ve o cok sevdiklerimizin de karsilasacagini biliyor olmamiz. bu korkaklik degil bence ama guven duygusunu hissettigimiz alanlarin daralmasi sadece; degisiklikler, ozellikle sevdiklerimizi kaybetmemizle olusan degisiklikler bir yanda bizim gercekleri gormemizi sagladigi gibi bir yandan da asil guven duygumuzu sarsiyor, hayattaki o guvenli sinirlarimizin degismesi bizi korkutuyor.
yasamda guzel degisiklikler de var, evlilikler, dogumlar, basarilar vs. bu degisimler de ozunde "farklilik" oldugu, zamanin gectigini bize animsattigi halde ayni huzunleri yasatmiyor; cunku bu degisiklikler guven duygumuzu sarsan degil pekistiren, hayata biraz daha sarilmamizi saglayan degisiklikler. korkutmuyor bizi...
sonunda buyumek istemiyoruz iste; anneannelerimizin, babaannelerimizin, dedelerimizin, amcalarimizin, teyzelerimizin, annemizin, babamizin hala bizimle oldugu basimiza gunes gecmesin diye torba gecirip gule oynaya annemizin dairesine gittigimiz, pamuk arasinda fasulye yetistirdigimiz, herkesin mutlu oldugu, herkesin bizimle oldugu bir kucuk kiz cocugu oldugumuz zamanlari ozluyoruz iste...