kendimi unuttum ben.
oyle hissediyorum.
eski yazilarima baktim da bir ara, daha dolu geldi eskiden yazmis olduklarim, daha "ben"le ic ice...
"kendimi mi unuttum ben" diye sordum sonra kendi kendime.
tek cocuk olmanin bir ozelligiydi belki de kendimi cok fazla dinlemek, pekcok seyden kolayca etkilenmek, deriiiin, icinden cikilmaz dusuncelere dalmak, huzunlenmek, aglamak, yalniz hissetmek kendini, once kalabaligin arasinda yapayalniz hissetmek.
bunlar beni ben yapan seyler olmustu aslinda; ben ve kendim...
ama unutmusum iste kendim; kendi kendimle olmayi, kendi kendimi sorgulamayi.
6 yorum:
Bloğunun yeni hali çok güzel olmuş.Güzel ve mutlu şeyler yazman dileğiyle.
tesekkur ederim duygucugum,
istiyordum degistirmeyi uzun zamandir,
dun yapabildim ancak.
begendigine sevindim,
sevgilerimle
Ben de yeni halini begendim. Bu arada ne yazik ki cok fazla kendinle kalmani tavsiye etmem. Ikisinin arasinda dengede kalmak daha iyi sanirim. Mavericks ne yazik ki kaybetti :(
evet kendinle kalmak insani malesef depresyona sokabiliyor.
biz de cok uzulduk Mavericks'in durumuna. sampiyonluk kutlamalarina tam gaz hazirdik oysa ki... Miami de serbest atislarla sampiyon oldu malesef :(
oncelikle blogun cok hos olmus gazetede formatinda...birde senin bu yazini okuyunca kalabalikta yanliz hissettigini soyleyince kesinlikle 2.bir cocuk dogurmanin gerekliligini anladim ama simdi sirasi degil:)
anne olunca garip ruh hallerine burunuyor insan...
ben de oyle dusunuyorum sevgili mom, tek cocuk olmak cok kolay degil, ozellikle bu yaslarda anliyor insan bunu.
Yorum Gönder