Tek cocuk buyudugumden sanirim evde vakit gecirmek hic zor gelen birsey degil bana. Hani soooyle uzuuunca bir sure sosyallesmeyeceksin deseler hava hos benim icin. Bunda elbette yine uzuuunca bir suredir insanlarin pek bizim memleketler kadar sosyal olmadigi ABD de yasiyor olmanin verdigi zaten asosyal olma halinin de buyuk etkisi var.
O yuzden sosyallesmek derdim degil ama ise de gidememek ve evden calismak beni acayip sikmis durumda. Meger ne seviyormusum, isimi, ofisimi, kampusu, ogrencileri... Hani o butun dunyanin genclerden olustugu ve kendimin de onlardan biri oldugumu dusundugum yanilgisi da ayni zamanda... (bir arkadasim polis esi icin, tum dunyanin suclulardan olustugunu dusunuyor demesi misali, ben de kampuste genclerle birlikte ola ola tum dunyanin genc oldugunu saniyorum).
Okulumuzda calisan diger hocalarla bir arada oldugumuz bir mail grubu var herkes internet ustunden egitim verirken olan zorluklari anlatiyor. En buyuk problem derse hazirlik ve online ders verirken dersi sabote eden kucuk cocuklar! "anne mutfakta yangin ciktiiii" diye bagirip arkadasi dersini birakip apar topar mutfaga kosmasina neden olan cocuklar bile varmis! Bizimkiler yine iyi sanirim, sadece ne kadar cok bilgisayar basinda oldugumdan sikayetciler (asagida da anlattigim gibi)!
Bizim eyaletteki Corona (oh-na-na) (Havana sarkisinin nakarat muzigi ile soylemeniz gerekiyor), vakasi sayilarini bu web sitesinden takip ediyorum. Bilgi insani umutsuzluga degil, umitvar olmaya ve onlem almaya yonlendirir diye dusunenlerdenim.Bu nedenle Turkiye'deki vakalarin hangi sehirlerde yogunlukta ve ne kadar oldugunu aciklamamalari cok yanlis diye dusunuyorum. Insanlar kulaktan duyma bilgilerle zira daha cok panik oluyorlar cunku.
65+ karantinasindaki anne ve babam izolasyon ve #evdekal haberlerinin cikmaya baslamasiyla adadaki (Kusadasi) yazliklarina gitmislerdi, orada geciriyorlar karantina gunlerini. Bu acidan her ne kadar onlari merak etsem de daha rahatim cunku yazliklarin cogunun bugunlerde bos olmasi ile insan temaslari iyice minimuma inmis durumda. Esimin ailesi ise Isparta'da buyukce bahcesi olan bir evde yasadiklari icin onlar da az cok izole sayilirlar. Uzak olsak da gonul ailemizi dusunmeden edemiyor elbette.
____________________
Bu arada bugunlerde super kitap okurum diye dusunurken elime kitap alamadim, yandaki kitaba (Fahrenheit) basladigimla kaldim! Evde yaptigim sporu da arttiririm diye dusunmustum, o da henuz baslayamadi. Cocuklar yuzunden acikmadan birseyler yerken buluyorum kendimi. Esim zayiflama firmalari hissesi toplamaya basladi borsadan benim durumuma bakarak, bu gunler gectikten sonra herkesin zayiflama firmalarina kosacagi ongorusu ile :)))
Bugun biz de cocuklarin 24 Nisan'a kadar evde kalacagini ogrendik (gozleri dondurme emojisi koyuyorum buraya!), baska eyaletlerden tamamen bu senenin kapatildigi haberini almisken, 24 Nisan mukemmel olmasa da iyi bir haber belki diye dusundum...
_________
Ekmekcikiz hanimcigimin bu postunu gorunce, karbonhidrat da yerken sevindirir (burada "comfort food" diyoruz biz bunlara) diyerek pizza hamuru koydum ekmek makinasinin hamur ayarina, ben pek yogurmayi beceremedigim icin makineye devrediyorum isin bu kismini. Tarifim ekmekcikiz hanimcigimin tarifine benziyor ancak yarisi olculerinde denilebilir.
Hamurum olmustur, ben kacayim... Pizza yapilacak, ogrenciler icin slaytlar ustune konusmali video cekilecek, aksama odevler okunacak. E ben kacayiiim buraladan o zaman!
__________
Her ne kadar Kanatli Kedi'nin meydan okumasina duzenli katilamasam da sorumluluk bildim yazdim bak bugun, yarina kim ole, kim kala.... (ooops! bugunler icin pek uygun bir deyim olmadi ama).
Bu arada uzuldum, bugun ABD'deki Turk diasporasindan 44 yasindaki bir kadinin corona'dan vefat ettigi haberini aldim, onceden zaturre gecirmisligi oldugu icin dayanmamis cigerleri... Rahmet ve ailesine sabir diliyorum...
7 yorum:
Henüz yeni eve kapanmakla birlikte bana da zor gelmeyecek gibi geliyor şimdilik. Endişem, büyüklerimiz elbet, onlar için zor günler. Düşünebiliyor musunuz; Korona özellikle yaşlıları vuruyor denirken yaşlı olmak ne zor.
Evde yapacak çok şey var, en azından okumak, yazmak. Fakat tv ve sosyal medyada Korona'dan başka bir şeyin konuşulmaması rahatsız edici. İnsan evde bulduğu bu boş vakti fırsat bulup okumak zorunda hissedince kendini birden bir soğukluk geliyor içine. En azından iki gündür ben bu hisse kapıldım.
Türkiye'de il bazında vak'a ve kayıp sayısının açıklanmaması sanırım paniğin önlenmesi için. Açıklansa daha mı iyi olur yoksa daha mı kötü, karar veremedim. Bildiğim tek şey gerçek durumun açıklanan rakamlardan çok daha fazla olduğu. Çünkü yapılan test sayısı belli. On kat fazla test yapılsa on kat fazla vaka ve ölüm tespit edilecek. Vahim olan tespit edilmeyen vak'aların virüsü yaymaya devam etmesi.
Bu arada Havana ile Korona benzetmeniz çok eğlenceli olmuş:)
Ilk gunden beri dilimde Corona ooh-na-na diye, kizanlar da var bana tabii ama olsun, benim biraz huyum boyle herseyi sarkiya donusturuyorum...
Panigi onlemek icin soylememelerini anliyorum ancak Italya ornegi gosteriyor ki insanlari evde tutabilmek icin gercekleri de bilmeleri gerekiyor. Italya'nin olumleri su anda Cin'i gecmis durumda ki en buyuk nedeni insanlarin dolasmaya devam etmeleri...
Ben de "bir sogukluk geliyor icine" lafiniza guldum, aynen oyle :)))
Ben de her şeyi açık açık bilmemiz gerektiğini düşünüyorum. Bu kadar üstü kapalı anlatınca herkes kendine göre dolduruyor boşlukları :/
Huzur karbonhidratta :) Ev pizzasını çok seviyorum, bakayım evdeki un yeterse ben de deneyeyim bu tarifi.
Selamlar, sevgiler!
evet sehir efsaneleri de cikiyor, ne kadar dogru ne kadar yanlis o da bilinmiyor.
evet, pizza guzel oldu, yalniz ustune koyacak fazla malzememiz yoktu bir tanesini soganli yaptim, guzel oldu hem de antibiyotik ;)... slogani sevdim :)))
Çok sevindim, zevkle okudum yazıyı:) iş yetiştirme telaşında olunca bi de, çok güzel oyaladı bu blog meselesi beni. Arada bi haber de okusam iyi olacak sanki, bikaç gün içinde koptum dünyadan. Dünyanın gençlerden olutuğunu sanmak kısmı çok hoşuma gitti bu arada:) Ne güzel, ne severek yaptığınız bir işiniz varmış. Enerji verdiniz bana. Elbet geçecek bugünler... Hep böyle düşünüyorum okuduğum her kötü haberin ardından. Normal hayatta son derece karamsar bi insanken şimdi felaket anında nasıl böyle bi insana dönüştüm hiç bilmiyorum.. Psikolojimin kendini koruma mekanızması çalışıyor herhalde.
Sevgili Sümüklüböcekciğim,
Az önce bir not okudum, diyor ki, "Herkesin eve kapandığı bu dönemde içedönükler hayatta kalaca, dışadönükler ise delirip elenecek!" Biraz da esprili olduğunu düşündüğüm bu notun devamı senin ilk paragraftaki düşüncenle paralel, şöyle, "normalde içedönük olmanıza rağmen dışarı çıkamıyor olmak sizi gerebilir. Bir seçenek elimizden alındığında bunu özgürlüğümüze müdahale olarak görüyoruz ve o seçenek birdenbire değerli oluyor."
Uzun zamandır yaşadığımızdan farklı bir dünyaya uyum sağlamaya çalışıyoruz. Bazı zorlanmalar olacak elbette.
Ekmekcikiz hanimcigim
evet kesinlikle cok dogru, once kendimle celisiyor muyum diye dusundum ancak sonra evet normalde bize ait olan ozel alana mudaha edildigi icin bu durum sikinti haline donusuyor. Aynen, merak ediyorum bu gunlerden sonra acaba normalimiz nasil olacak?
sevgiler!
Yorum Gönder