Histeri gunleri (bir diger sekli ile Corona gunlerinde yasam)

Ne yazsam, neresinden tutsam, nasil baslasam bilemiyorum, ama bildigim birsey var ki o da toplumca - ve hatta dunyaca- histeri gunleri yasadigimizi soyleyebilirim.

Virus abartildi mi abartilmadi mi, alinan onlemler cok mu fazla cok mu az tartismasina girmeyecegim ancak alinan onlemlerin insanlari yatistirmaktan ote daha cok panige ittigini gozlemliyorum.

Suyun bu yakasinda, Turkiye'deki gibi okullar tatil oldu -cocuklar icin- benim calistigim da dahil cogu universite derleri internet ortamina aldilar, ogrencileri yurtlarindan cikardik evlerine gonderdik, biz hocalar yuyuze olan dersleri bir sekilde internet ustune almaya ve bunu "cok mutlu" bir sekilde yaptigimiza inandirmaya calisiyoruz ogrencileri. Onun da tabii ki ayri zorluklari var, sinifta paylastiginiz herseyi bir anda internet ortamina almak oyle kolay is degil ama ugrasiyoruz bir sekilde.

Ayni zamanda evde de cocuklari nasil oyalayalim, derslerinde kopukluk olmasin, Tv'ye oyunlara takilmasinlar diye onlarla planlamalar yapmamiz lazim. E malum sosyal destek de olmayinca cocuklarin herseyiyle de biz ilgileniyoruz.

Bizimkiler kucuk detaylar, ancak buyuk resimde isletmeler, kucuk isletme sahipleri, gundelik is yaparak gecimini saglayanlar nasil gecinecekler dusunceleri var; bir yandan toplumun -ozellikle Amerikan toplumunun- panik halinde marketlere kosturmasini izlemenin getirdigi bunalim var, var da var.

Ancak gordugum, dunyaya kazik cakma mentalitesi ile yasadigimiz gercegi... "Hey!" diye bagirmak geliyor icimden, "o ya da bu sekilde olecegimiz gercegi zaten yanibasimizda iken bu yeni bir habermis gibi davranmak neden?" Evet, elbette ki onlem almayin demiyorum ama bunu bir panik havasinda yasamak pek de yersiz geliyor bana ki su anda bulundugumuz eyalette (Maryland)  Covid-19 vakasi 37 ve henuz bir olum olmadi. Onlem almak elbette ki sonradan ah vah etmekten iyidir ancak, bu onlemler insanlari panige ve histeri ile davranmaya yoneltiyor malesef...

Bu histeri gunlerinde cocuklarin akil sagligini yerinde tutmak amacli panik olmamaya calisiyoruz bizler de. Cunku cocuklar  bu virusten cok, ailelerinin nasil bu gunleri gecirdiklerini animsayacaklar buyuyunce. Ornegin Cernobil benim kafama kazinmis durumda, o zamanlar okullarda dagitilan findiklari yemememi tenbikleyen annemin, eve cay sokmayan ailemin panigi ve o panigin getirdigi "radyasyon korkusu" hala canli zihnimde. Ve belki de bu nedenle hastaliklara karsi simdi simdi degistirmege calistigim hastalikli bir iliski olustu icimde.

Coculari marketler goturmemege calisiyoruz zira marketlerin hali beni bile depresyona sokarken cocuklar nasil etkilenmesin?

Histeri'nin ornekleri marketlerden cektigim fotograflar:

Fotograflar bunaltici olsa da hayat devam ediyor, bahar geliyor... Baharin izlerini kovaliyoruz bu gunlerde cocuklarla. Topluluklardan uzak, arka bahcemizde daha cok vakit gecirir olduk.

 

 

Ve elbette bugunlerde yapilacak en guzel sey kitaplara siginmak diyerek dun kutuphanemiz kapanmadan once bol kitap aldik kutuphaneden, market alisverisindan daha da cok hatta -insanlar kutuphaneyi de yagmaliyordu bu arada! Biz de alabildiklerimizi aldik aradan:

Ben de okudugum klasikleri bir daha okuyayim dedim bu vesile ile:

Yazinin anafikri: Panik yapmadan, onlemimizi alalim, sakin olalim - lutfen toplum akil sagligimiz icin!

Anafikrin anafikri: Bugunleri histeri seklinde degil cocuklarimizla birlikte guzel vakit gecirebilecegimiz, degerli anilar biriktirdigimiz bir sekle donusturelim, mumkunse... 

Saglikla kalin!