Oğluşlar ve resimleri

Büyümekten mi kaynaklanıyor, ilgi gösterdiklerinden mi bilemiyorum... Bazen evde, bazen okulda öyle güzel çizimlerle geliyorlar ki bu aralar, inanamıyorum. Bizim gibi göçebe evlerde birşey saklamak çok mümkün olmadığı için fotoğraflarını çekiyorum resimlerinin, unutulmasınlar diye.

*** *** ***

Bu Kerem'den, okulda yaptığı kendi portresi. En çok şaşırtan beni kendini koyu renge boyaması... Bunun bir hikayesi var çünkü: ABD'de ike bir gün, bir yerde -zannediyorum doktor ofisiydi- zenci bir bayan Kerem'le çok ilgilenmiş, ama tüm çabasına karşın konuşturamamıştı Kerem'i.Ofisten çıktığımızda neden konuşmadığını sorunca Kerem beni hayretlere düşüren bir cevap vermişti: "Çünkü kahverengi insanları sevmiyorum...." Şaşırdım, zira evde hiçbir zaman böyle bir önyargı aşılamadık çucuklarımıza. Ya okulda böyle birşey duydu, ya da çocuk gözüyle belki de rengi kirli diye düşündü, bilemiyorum. İşte böyle birkonuşmanın üstğnden geçen bir-bir buçuk yılın sonunda Kerem'in kendi portresi...

*** *** *** 

Selim resim dersinde yaptığı kendi portresini getirdi eve. Kendi portresi olduğunu anlamadım önce birresimden bakarak mı yaptındiye sordum. "Hayır" dedi, "kendi portrem, Modigliani stilinde çalıştık", "hmm"dedim, "güzel görünüyor", sonra çaktırmadan kimdir, nedir, nasıldır resimleri, şeklinde araştırdım internetten. Sonuç: Oğlumdan yeni birşey öğrendim... "Ezik" kelimesinden sonra Modigliani'yi öğrenmiş olmam güzel bir gelişme...