Pages

18 Kasım 2006 Cumartesi

Kabus gibi bir donus yasadim gelirken gittigim yerden. Dallas'a donus ucagim sabahin erken saatlerindeydi. Ancak herhangi bir duruma karsi genellikle tedbirli olan ben 6:58'deki ucagim icin 5:00'da havaalanindaydim. Havaalanina girer girmez kontuardaki sirayi gorunce basimdan kaynar sular dokuldu ki bu sirayi yarim saatle savusturabildim. Yalniz guvenlik tedbirlerinden dolayi asil ucaklarin kalktigi alana giden sirayi bir saatte gectikten sonra hele sukur zamanim var diye ucagin kalkacagi bolume gittigimde ucagin saat 10:50'ye ertelenmis oldugunu gordum. Ben guya 6:58'deki ucaga binip 9:45'te aktarma yapacagim sehirden -Memphis- ten Dallas'a donecektim ve tahminen 11 gibi Dallas'ta olacaktim.
Bir onceki gun olan firtinadan ve sukran gunu tatilinden dolayi ekstra bir doluluk vardi havaalaninda, dolayisiyla ogrendim ki ucagim ertelenmis 10:50'ye... bu demek, baglantimi kaciracagim demekti. Memphis'ten ondan sonraki bos yer olan baglanti aksam 6'daydi!!! Istemedim tabii ki, daha erken baglanti olasiligi olan Minneapolis'e cevirdiler rotami, ucagin 8 :45'de kalkacagini ve benim oradan baglantimin 1:50'de olacagini duyunca peki dedim, hatta sevindim baya...
Amma velakin 8:45'deki ucak da 10:30'a ertelendi, hrrrrrrrr!!! Efendim, kah koltuklarin ustunde uyuyarak, kah bilgisayarima takilarak, tezimle ilgili oldugu icin aldigim kitabi okuyarak, kah eve telefon edip ev ahalisine binbir sitem ederek bekledim. Saat 10:15 oldu hala tik yok kontuarda... Derken bir gorevli gelip ucagin 11:30'a ertelendigini iletti. Bir hesap yaptim, yol iki saat surecekti, normalde 1:30'da saat farkiyla 12:30'da orada olacaktim, Dallas ucagina rahat rahat yetisecektim, o yuzden beklemeyi tercih ettim. Bekledim -beklemek, bizim yasamimiz-, bekledi, bekledim... ve 11:45 'te ucaga aldilar bizi, hazirlan bekle derken vakit gecti ve Minneapolise indigimde saat 2:00 olmustu! Kil payi Dallas ucagini kacirmama yanarken elime 5:16'daki ucaga ait bileti aldim ve havaalanini seyre daldim. Once tuvalete gittim, sonra yemek yedim, sonra kahve aldim, sonra bilgisayarima takildim, sonra kontuara gittim, kitabimi okumaya devam ettim, arada sikildikca gazete dergi bayilerinde gazete ve dergileri karistirdim, hediyelik esya baktim, arada yine tuvalete gittim, kontuara geldim, yanimdaki insanlarla muhabbet ettim, telefonda konustum: Havaalaninda yapilabilecek herseyi yaptim anlayacaginiz! Neyse ki vakit geldi ve nihayet(!) bu ucak ertelenmeden Dallas'a uctu ve ben 7:30 sularinda Dallas'a, topragini optugum Dallas'a dondum!
Tum cuma gunum cok da verimli olmayan bir sekilde havaalanlarinda ve ucaklarda gecti, mumkunse bir muddet ucak mucak gormek istemiyorum ama, ne fayda! haftaya yine gidiyorum buralardan!

8 yorum:

sumuklubocek dedi ki...

uf pek sikici bir yazi olmus bu, ben yazdiktan sonra okumaya cesaret edemedim, bakalim siz okumaya -hadi basladiniz diyelim-bitirmeye, cesaret edebilecek misiniz?

duygu dedi ki...

Okudum,bitirdim bile.Neyse atlatmışsın.Bir sonraki hafta böyle şeyler yaşamazsın diye dilekte bulunuyorum Miko Hanım!Güzel bir hafta diliyorum.

Anonymous dedi ki...

yazinizi okudum,gercektende sabrinizin sinirlari zorlanmis havaalaninda.anneniz ve babaniz yaninizda ne guzel,nasil da imrendim anlatamam.sevgiler

Anonymous dedi ki...

:) okudum pek tanidik geldi bana hikayen:) biz her seferinde 3 saatte moskova, orada bekleyip 3 saatte istanbul ve yine aktarma ile izmir veya antalyaya gidiyoruz, seni teselli edermi bilemem ama, bizim gibi kucaktan inmeyen 15 kiloluk bir haykirarak aglama makinasinin tepende olmamasi sans aslinda:)Ozellikle ucakta efeyle seyahat etmek benim icin kabus...haftaya cok daha sansli olmani dilerim!

sumuklubocek dedi ki...

arkadaslar, oncelikle bu yaziyi okuyabildiginiz icin sizi tebrik ediyorum. tahminen sevgili elmasekeri okurken bile cok zorlanmistir, insan o anlari animsamak bile istemiyor!
haftaya daha iyi olmasini diliyorum ben de!

cenebaz dedi ki...

Valla zormuş işin. Geçmiş olsun ve şimdiden haftaya bol şans diyorum.

Minik Patikler dedi ki...

:) ay bu ne boyle ya Allah sabir versin.. Ben oturup aglardim once bir :) gorevliler sakinlestirirdi falan o derece yani :))

sumuklubocek dedi ki...

sevgili cenebaz, sagolasin guzel dileklerin icin.
minik patiklercigim aslinda aglamak benim de aklima geldi once, sonra oturup cevreme bakindim herkes gayet sakin bir sekilde, sabirla beklesmekte, ayip olacak dedim aglamadim ama sinir oldum sinir, sorma yani o derece...