Aralik 2016

Her Aralik'ta bir dogumgunu yazim olurdu benim, ozellikle duzenli yazdigim zamanlarda. Ilk bunu yazmisim mesela, son dogumgunu yazim da 2013 deymis. Bu Aralik'taki dogumgunum gecti bile. O gun, yazmaya cok uygun vaktim de olmasina karsin yazmadim, yazamadim, elim klavyeye gitmedi. Kendimi "ozel" hissettim hissetmesine de bir melankoli, bir burukluk, bir huzun haliyle birlikte. Anlamlandiramadim bunu 40'a 2 kalmasindan belki de diye dusundum. 40'a 2 var ve ben boyle hissediyorsam 40 galiba etkileyecek beni.
Oysa dogumgunu sabahimda kalktigimda tek yaptigim sukretmekti, tesekkur etmekti, bu yasima saglikla, cocuklarimla, ic-huzuruyla girebilmenin tesekkuru...

*** *** ***
Ama bu dogumgunumde Fatma Ablamizi hatirladim ben. Fatma Ablamiz hakkinda yazmis olmaliydim simdiye kadar diye blog arsivlerine baktim ama goremedim.
Fatma Ablamiz, Turkiye'de gecirdigimiz 8 aylik donemde Ibrahim'e bakmak uzere tanistigimiz ve sonucta hepimize bakan, bize gercekten bir ablalik yapan ablamiz. Bazi insanlar vardir, kalbinize dokunurlar, oyle iste kalbimize dokundu Fatma ablamiz.  Yaptiklariyla, sohbetleriyle, dostluguyla, cocuklara surprizleriyle. Bana abla gibi cocuklara anne gibi, teyze gibi destegiyle yuregimize dokundu. 2 Aralik 2013'de bir yandan Ibrahim ile ilgilenirken bir yandan da oyle guzel bir sofra donatmisti ki dogumgunum icin, yaptigi kisirin tadi hala damaklarimda...

Ben onun kulaklarini cinlatirken, ondan gelen bir mail sevindirdi beni. Yine unutmamisti dogumgunumu, satirlariyla karsimda hissettirmisti kendisini. Guzel bir dogumgunu hesiyesi verdi yine bana, sagolsun.
*** *** ***
Tesekkur dogumgunu vesilesi ile olsa da, kalbimize giren guzel insanlara olsun. Bizi yanliz birakmayan, hic olmadik bir zamanda guzel bir sesle, birkac satirla yanimizda olduklarini hissettiren dostlar icin olsun. Yasamayi, dostluklari degerli kilan biraz da boyle insanlarin varligi degil mi?