Pages

20 Eylül 2007 Perşembe

T'deki kiz...


Bostonlular buradaki metroya ve sehir ici toplu tasima sistemine bagli otobuslere "T" diyorlar kisaca. Biz de buraya tasindi tasinali isimize gidip gelmek icin siklikla kullaniyoruz T hattini.
Uzun zaman sonra tekrar toplu tasimayla biryerlere gidip gelince farkli gozlemlerde de bulunuyor insan. T'deki orneklemden sehirle ilgili genellemelere bile gidiyor insan.
Gecenlerde bir okula gidis sirasinda bir duraktan bir kiz bindi, karsima oturuncaya kadar dikkatimi cekmemisti.
Ustu basi pek de temiz olmayan bu kizin duz kahkullu, omzuna kadar dusen saclari ve kahkullerinin ustune taktigi sari taci dikkatimi cekti yalnizca. Kiza baktigim bir sirada kiz elindeki cantasindan pek de kucuk olmayan cantasini cikardi saclarini ve tacini duzeltmege koyuldu. Birkac saniye sonra tacini cikardi, cantasina koydu, kahkullerini ayirip yandan tokalarla tutturdu, aynasina tekrar bakip aynayi cantasina koydu. Aradan bes saniye gecmedi ki kiz tekrar aynasini cikardi saclarina bakti, tokalarini cikardi, saclarini duzeltti, cantasindan tacini cikardi duzgun bir sekilde tacini takti, aynasina bakip aynayi cantasina koydu. Yine aradan bes saniye gecmedi ki tekrar aynasini cikardi saclarina bakti, tacini cikardi, cantasina koydu, kahkullerini ayirdi, tokalarini takti...... bu islemleri tekrar, tekrar defalarca ben inecegim yerde ininceye kadar yineledi; ben inerken tacini cikariyordu tekrar! Inerken farkettim ki metronun cok da kalabalik olmayan bu saatinde ben dahil olmak uzere birkac kisi daha kizi seyrediyordu.

Niye anlatiyorum bunu, sanirim kizin haline uzuldugum icin. Tedavi aliyordur belki de, belki de -ustune basina bakarak soyluyorum- almiyordur. Ama gencecik bir kiz; boyle gorunce uzuldum ve aklimdan cikmadi birkac gundur; kimsenin basina gelmesin boyle seyler...

3 yorum:

Anne ve Bebisi dedi ki...

Boston'dan insan manzaraları :(

Kuaybe dedi ki...

Amin..

Ayrıca "severim" yazın çok hoşuma gitti şekerim.. Sevdiği biriyle ortak şeyleri sevmek ne kadar mutlu ediyor insanı..

Ekmekcikız dedi ki...

Ne kadar zor, insanın aklının kontrolünü kaybetmesi...
Her şeyimiz ona bağlı.
İnsan böyle ne yaptığının farkında olmadan yaşarken mutsuz oluyor mu, yoksa o durumda olan birini görmek mi bizi daha fazla rahatsız ediyor?
Bana, daha çok karşımızdakinin yerine kendimizi koyduğumuz için çıkan sonuç bizi rahatsız ediyor fikri yakın geliyor.
Ne derler yaşlılar?
Evlerden ırak!
Öyle.