tamirat-tadilat...

Tamirat, tadilat bitti tam gaz yayindayiz artik ;). Elle'in de yardimiyla temizleyip toparladim blogu; simdilik -yani sikilincaya kadar ben ;)- boyle blogun yeni gorunumu.
Data calismalarim ve dolayisiyla bu konudaki sikintilarim devam ediyor. Tamam, biliyorum bittiginde cok iyi bir sey olacak; uzun bir sure bu datanin semeresini yiyeyecegim -boyle bir deyim vardi degil mi?- ama yine de zaman zaman -bu aralar siklikla- bunaliyorum artik bununla ugrasmaktan ve bir de tezi bitirmenin dayanilmaz agirligi var ensemde... Neyse, buyuk sikintilar olmasin basimizda; bunlar olup gidiyor iste. Ama acik cagrim var bundan benim bir arastirma asistanina ihtiyacim var, gonullu olan?
Bir de cok gerekliymis gibi ders de veriyorum bu donem. Ogrenciler felaket; motivasyonlari hic yok, onlari derse cekmege calismak bunca is arasinda benim icin bir olum, ama yapmam gerekiyor; yapmazsam dersler pek fena geciyor, bu da yine donup dolasip benim sinirimi bozuyor. Inanamiyorum burada lisans egitimi cidden turkiye'ye kiyasla cok cok kolay. Ogrenci -hoca arasinda turkiye'deki gibi fazla bir ast-ust iliskisi de yok -bazen aramiyor degilim boyle bir iliskiyi-; insan bazi durumlarda ogrencilerin tavirlarini gorunce soke oluyor. Ornegin gecen gun bir ogrenci mail atmis oyle, kisaca soyle diyor mail: "bu dersin bir suru odevi, projesi vs'si var, bizim de isimiz, ailemiz, kendi hayatimiz var". Bu kadar yazmis, sikayette bulunmus sevgili ogrenci. Yani pardon? dedim okuyunca maili, dis dunyanin bundan daha az yorucu oldugunu zannediyor bayanlar baylar ki -bilirsiniz- hayat hicbir zaman malesef kolay degil. Hele de is yasami hepimizin ogrenciliginden eminim ki cok daha zor. Ve de ders almak aslinda bir nevi keyif isi, oncelikleriniz arasinda degilse almayacaksiniz; alinca da zaten acayi kolaylastirilmis olan derslerden sikayet etmeyeceksiniz...
Ama komik seyler de oluyor ders verirken; ornegin bu donem ikizler var sinifimda. Ilk hafta ikinci dersimden sonra bir ogrenci odama geldi "kusura bakmayin ben bugun dersi kacirdim 10 degil de 11de saniyordum dersi...." vs diye konusmaya basladi. Cocuk konusurken ben dusunuyorum, kafayi mi yemis bu cocuk dersimdeydi ya, gordugume yuzde yuz eminim; hatta dersten sonra gelip soru da sordu, diye dusunceler geciyor kafamdan. Sonra donmus kalmisim "pardon, anlayamadim" dedim cocuga "sen benim dersimdeydin, niye boyle diyorsun" dedim, cocuk "yok o benim kardesimdir, biz ikiziz" deyince anladim herseyi. Ama sonra cok guldum o anki soke olmus halime.
Bir de yazdiklari yazilari okurken traji-komikliklerle karsilasiyorsunuz. Gayet resmi bir dille yazilmasi gereken odevlerinde "bu sirketin aptal yoneticileri", "saka mi saniyor bu adamlar sirket yonetmeyi" vs. gibi gunluk hattta zaman zaman argoya varan konusma dili insani gulduruyor zaman zaman. Hele gecen donem verdigim uluslararasi isletme dersinde yabanci yatirimlarin nedenini sordugum soruda "biz amerikanyalilar zavalli ulkelere medeniyet goturmek amaciyla yatirim yapiyoruz" gibi gayet atmasyon ve bencil cevaplari dusununce falan "oooof, oooof, oooof" diyor, "yaw biz ne super ogrencilerdik!" diye dusunmekten alamiyorum kendimi.
Ya ben mumkunse bu akademisyenligin yalnizca "arastirma" yanini alayim; "hocalik" cidden zor zanaat; hele de buradaki lisans ogrencilerine! ~soz meclisten disari ve istisnalar kaideyi bozmaz~ lafzalarini da ekleyerek elbette ;)