Pages

18 Şubat 2007 Pazar

bir pazar esintisi...

Merhaba!
Sumuklubocek gunlugu'nu uzun suredir takip edenler aslinda cok da fazla "bugun sunlari yaptim' gibi seyler yazmadigimi farketmislerdir. Hani yazmaya degecek birseyler olsun da yazayim diye dusunurken gunler gecip gitti. Asagidaki geyik bir yana, hayatimiz bildiginiz sekilde devam ediyor, anlatmaya deger cok fazla bir ayrinti yok bizle ilgili.
Yazmaya uygun buldugum konular arasinda Istanbul'da ozledigim mekanlar vardi ornegin gecen hafta bir ara. Gecen hafta kafamda uzunca bir siralamasini bile yapmis ama bunlari yaziya dokecek gucu ve zamani bulamamistim. Istanbul'da yapmayi ozledigim seyler cokmus, Istanbul'u ve eski dostlari ozlemisim bunun farkina vardim. Uzunca bir sure ara ara cadde'de takildigimiz Amerikan tarzi "fast food" yerinin adini aradim kafamda; "tikinti" diye kalmisti aklimda ama sonradan hatirladim "kirinti" oldugunu. Isimleri bile unutmaya baslamisim, demek ki cidden cidden cok cok uzun zaman olmus. Sonra bogazda kahvalti mekanlari; Cengelkoy, Beylerbeyi, Rumelihisari... Beyoglu, Moda vs diye bir suru mekan gecerken aklimdan hepsinin adini coktan unutmus oldugumu ve belki o zamanlar takildigim pekcok mekanin kapanmis bile olabilecegi dusuncesi cidden uzdu beni. Istanbul, eski dostlar, yasananlar kocaman uzak bir ani gibi geldi; belki de gercekten oyle ama itiraf etmesi zor...

Sonra burada genelde alisveris ettigimiz bir marketin -marketler zincirinin- tamamen kapanacagini ogrendik. "hersey bize, hadi gidin artik" diyor gibi gelmeye basladi bunu da duyunca. Cogu arkadasimiz artik okullari, isleri bittigi icin ayrilmaya basladilar buradan. Ofisimi doktoraya yeni baslayan bir amerikali Erin'le paylasiyorum. O yeni yeni dersler aldikca ve bana tecrubelerimi sordukca iyice buranin koklu yasli ogrencisi gibi de hissetmeye basladim. "Bu diyarlari terkeyleme vakti geldi artik" diyorum zaman zaman Sebo'ya... Hem huzun veriyor, hem yeni baslangiclarin heyecani, guzelligu bir arada.

Dallas da Istanbul gibi "gecmis" bir mekan olarak kalacak bizim icin. Tek farki ara ara Istanbul'a gidebilecegiz belki ama Dallas'a cok donecegimizi zannetmiyorum... Ama yasam buyuk surprizlerle dolu, gelecegimizi bilemiyoruz elbette.
Kendime cok vakit ayiramamaktan sikayetcigim bu aralar biraz da... Buraya yazmak bile luks oluyor bazen.
Bu yaziyi yazarken dinledigim uc parcayi ekliyorum bir de buraya, ruh halimi daha iyi anlarsiniz belki...
Hicbir dostlugunuzun eskimemesi dilegiyle: Iyi pazarlar!

6 yorum:

Koyubeyaz dedi ki...

Hani bazen hepimiz yasariz ya hersey biraz biraz huzun verir bize iste sen tamda bunun gobegindesin Iremcim. Her zaman onumuze bakmakta yarar var bunlar hicyapamayacagin seyler deiglki İstanbulda Dallasta yerli yerinde duruyor istedigin zaman sartlarini ayarladiginda gelebilirsin. Bence gidecegin yeni yerin ve yeni yasamin heyecaninin keyfini cikarmaya basla sen. Hayat bize neler getirecek hic birimiz bilmiyoruzki umarim hepimize hayirlar ve mutluluklar getirir. Opuyorum cok seni kendine esine ve Selimcigimize iyi bak... Ayrica "kirinti" ya bende cok giderdim ama Zeyneb oldugundan beri bende gidemiyorum demekki İstanbulda yasamakda bazi seyleri yapmak icin yeterli olmuyormus :) Takma kafana... Ama ben yinede senin buraya geldigini ve hepberaber kirintida sen sakrak bir yemek yemeyi hayal etmek istiyorum :) Sevgiler

YAGMUR dedi ki...

Seni su an o kadar iyi anliyorum ki gitsek mi kalsak mi yerimiz yurdumuz neresi hergun bu dusunceler var aklimda.Gidelim diyorum soyle iyi arkadasliklarin oldugu sevdigim ozledigim insanlarin oldugu yerlere gidelim, ama insan oyle bir alisiyorki sanki kok saldik bir yere kipirdiyamiyoruz, bizi baglayan seyler, is hayatimiz bu kadar onemli mi diye soruyorum ama sonra cevaplamaktan kaciyorum, seni Selim'i cok cok opuyoruz, kendinize iyi bakin

sumuklubocek dedi ki...

Sevgili koyubeyazcigim coook haklisin, sagolasin bunlari paylastigin icin. Ayrica bu guzel hayalini -hadi hayal demeyelim plan olsun adi- ben de paylasiyorum ve insallah en kisa zamanda olur boyle birsey diye umid ediyorum!
yagmurcugumun annesi, benim bu dusuncelerime sanirim insanin belli bir yastan sonra cok da "samimi" dost bulamamasi gercegi de etkili. gerci cok sukur blog dostlarimiz var da, bu ihtiyacimizi kapatiyoruz icten ice...

iremmm dedi ki...

bu gel gitleri zaman zaman yasiyoruz dimi...suan diken ustunde oturuyorsundur...gitmek mi kalmak mıdır zor olan,kara senin...cok da takma kafana..herseyin hayırlısı olsun..kalbin ne istiyosa işte odur dogru olan.o hic yanılmaz,unutma..bu arada adaşiz galiba ;)

Anne ve Bebisi dedi ki...

Her şey çok güzel olacak inşallah:) Yenilikler,taşınmalar,mekan değiştirmek..hepsi her zaman ben çok heyecanlandırmıştır. Yeni başlangıçlar umut doludur çünkü:) Sizin için de Boston maceranız çok güzel olacak gibi geliyor bana:)

sumuklubocek dedi ki...

sevgili irem,
cok degisik oldu bu, benim icin bir "ilk" adasimla tanismak, hatta "sevgili irem"diye hitap etmek. herseyin bir ilki varmis demek ;)

esracigim sagolasin destegin icin, ben de oyle dusunmeye calisiyorum... ama ozellikle yeni bir sosyal cevre kurma cabalari, ve iyi anlastigin bir arkadas bulmak -minnos gideli benim de kalmadi pek buralarda ama- gercekten zor oluyor... ama Boston'u ben de heyecanla bekliyorum ;)