Bugun 23 Nisan,
Nese doluyor insan...
diye devam edegelen o ilkokul hayat bilgisindeki, hernasilsa icime kazinmis olan siir gelir aklima once.
sonra 23 nisan'a hazirlik etkinlikler, resimler, siirler, sinif suslemeleri,-gramafon kagitlari ile merdiven yapmayi bilir misiniz mesela?-, sinif susleme heyecani -pek matah seyler de yapmazdik oysa-, Ataturk kosesi, bando takiminda oldugum icin 23 nisan provalari, eve bando kiyafetini goturmeler ozenle, 23 nisan gunu etkinliklerinden cok ogleden sonrasi okul bahcesinde olan 23 nisan balosu -yani balo dediysem simdi bahcede muzik esliginde kosusturan cocuklar, baska ne olsun? - 23 nisan'dan sonra annemden gelen kisa corap giyme ve donduma yeme izni! Yurtdisindan gelen cocuklarin gosterilerini izlemece TV'den Ve taa Ankaralar'da yurtdisindan gelen yabanci cocuklari agirlayan cocuklara ozenme ve hatta onlari kiskanma halleri! - her 23 nisan'da gelen biz niye Ankara'da oturmuyorduk ki? hissiyati....
_________________________________________________________________
Bunlari yazmak istedim, cunku....
Cunku bugunlerde -ve hatta belki 20 senedir- , ABD'de yasamaya basladigimdan beri, bilmiyorum 23 nisan nasil kutlaniyor ulkemizde? Neler ayni, neler degisti? O yuzden kendi anilarimla basbasayim.
Ayrica kendi cocuklarimla da paylasamiyorum ne hissettigimi, nasil yasadigimi o gunleri cunku onlar cok daha farkli bir kulturde 23 nisan'i pekde bilmeden -teorik olarak ne oldugunu biliyorlar elbet- ama sonucta Turkiye'de yasayip bir 23 nisan gecirmedikleri icin nasil bir hissiyat olur ya da benim duygulanmamin nedeni nedir anlayamiyorlar.
Ben de bu yuzden sizinle paylasayim dedim 23 nisan nostaljimi.
Sizin 23 nisan anilarinizda neler var ? (TBMM'nin kurulusunu yazmaniz sayilmaz, o zaten bas kosede ;) )
8 yorum:
Benim anılarım oldukça geride kaldı. :)
Genellikle küçük ilçelerde geçen çocukluğumdaki başlıca anı, kentin ana caddesinde ya da meydanında yapılacak geçit töreni için yapılan hazırlıklar. Sonra bir de nerdeyse her sene tam da 23 Nisan'da yağmur yağması ya da soğuk olması var.
TRT'nin çocuk şenliği. Halit Kıvanç, Atatürk Spor ve Sergi Sarayı. Şenlik için Türkiye'ye gelen yabancı çocuklar 1 hafta boyunca aile yanında kalırdı. Bizim ilkokula gelirlerdi. Bizim yaşımızdaki Amerikalı, Avusturalyalı kızlar bizim iki katımız boyda olurlardı:) Çinliler pıtır pıtır ortada dolaşırlardı. Biz eve misafir almadık, alan ailelere teksir kâğıdına basılmış konuşma klavuzu verirlerdi. Çinli bir çocuğu misafir eden sınıf arkadaşıma nasıl anlaştıklarını sormuştum. Klavuzdan kelimeyi gösteriyorlarmış, o da cevap olarak başka bir kelime gösteriyormuş:)
Sevgili Ekmekcikiz hanimcigim,
Ah evet, ben de kucuk bir sehirde buyudugum icin hatirliyorum oyle hazirliklari. Gecit toreni de heyecan katardi o durgun -o zamanlarin-kucuk sehir hayatina.
Buyudugum sehir de "buyuk sehir" oldu simdi, mertlik bozuldu :)))
sevgiler!
Sevgili "Benim",
Demek ozenilen kisilerden/okullardan biri sizdiniz!!! memnun oldum :)
Cidden o "size" farkini bizler de farkederdik TVden izlerken dahi, hey gidi gunler!
Çok acıklı fakat bir 23 nisan kutlamasına ayakkabımı giymeyi unutarak ev terliğiyle gitmiş olmam ve annemin ayakkabımı getirmemesi var (:
Benim icin de Halit Kivanc ve TRT'de sunduğu cocuk şenliği, yabancı bir çocuğun söylediği arkadasım essek, her bayram yeni alinan/dikilen o güzelim kıyafetler, her bayram stadyumda yaptigimize gecti töreni, hırkalar cikarilir, heyecan dorukta ve tören alayi. Bayram fotolarında elimde Türk bayrağı, Atatürk resimli bayrak ve bir dal da leylak olur genelde. Burnumda tüttü su an 23 Nisan.
Sevgili Sema,
Benim de benzer bando takiminda beyaz ayakkabi giymemiz gerektigi halde kirmizi ayakkabi ile torene katilmisligim ve bembeyaz ayakkabilarin arasinda siritan kirmizi ayakkabili bir fotografim var, yine 23 nisana dair :)
Sevgili Zeynep,
Tum hatiralarina bas salladim, ay evet evet diye bir dal leylak'da durdum o neden ola ki? -yani guzel birsey ama ilginc geldi- leylaklari da cok severim!
Yorum Gönder