Hani birkac gun serinledi ya havalar burada, birkac gun isiklar, gokyuzu sonbahari andirdi. Ben de sonbahar mumumu cikarip, aksamustu havasina biraz daha sonbahar kattim, icimdeki kipirtiyi sondurmemek icin.
Neden bilmem mevsimlerden en sevdigim sonbahar, yuregimi pir pir eden tek mevsim...
Vakitlerden aksamustu, gun batiminin mucizevi isiklari... Hem mutlu eden, hem huzunlendiren garip bir duygu... Ilginctir ki bu hep boyleydi kucuklugumden, ilk genclik yillarimdan bugune, ille de aksam ustleri, ille de gun batimlari...
Vakitlerden aksamustu, gun batiminin mucizevi isiklari... Hem mutlu eden, hem huzunlendiren garip bir duygu... Ilginctir ki bu hep boyleydi kucuklugumden, ilk genclik yillarimdan bugune, ille de aksam ustleri, ille de gun batimlari...
*** *** ***
Ben hissiyat olarak sonbahari yasarken, bu hissiyata uygun olarak bir yanim da cocuklarin okula baslamasina hazir.
Yurtdisinda yasamanin bir yani tabii ki yanlizlik, cocuklari buyuturken buyuk ailelerin sosyal desteginden cogu zaman uzak olmak. Bu nedenle cocuklarin her aninda biz variz, anne ve baba olarak bizler her daim cocuklarla birlikteyiz. Ben kucuklugumde ayni sehirde yasadigimiz anneannemle, dedemle, teyzelerimle, kuzenlerimle; daha az siklikla da olsa babaannem va babamin ailesiyle gecirdigim tum zamanlari, cocuklar bizle geciriyor. Genis ailenin yoklugunun eksikliginin yanisira bizim cocuklar belki de bizlerle cok fazla birlikte olmanin simarikligini yasiyor olabilirler. Biz de cocuklarimizla hep birlikte vakit gecirmenin aslinda luksunu goremiyoruz her zaman. Onlara aktif, etkin vakitler olusturalim diye - kamplara goturelim, su dersle oyalayalim, okuma zamani yapalim, parka gidelim, oyun oynayalim- kendimizden geciyor, kendimizi unutuyoruz. Bu da ister istemez bir cesik yilginlik olusturabiliyor.
Birkac gun once bu cuma gunu gidecegim konferansa binaen Kerem'le konusurken "iyi ki konferensa gidiyorum, break olacak benim icin" dedigimde bana donup "bizden break mi almak istiyorsun yani?" dedi, sitemle elbette, sonra da "insan cocugundan break alir miymis?" diye de ekledi.
Sahi insan cocuklarindan break alabilir mi? Bunun cevabini size birakiyorum, benim cevaplarim biraz karisik bu aralar cunku.
Velhasil, sonbahara hazirim ya siz?
Yurtdisinda yasamanin bir yani tabii ki yanlizlik, cocuklari buyuturken buyuk ailelerin sosyal desteginden cogu zaman uzak olmak. Bu nedenle cocuklarin her aninda biz variz, anne ve baba olarak bizler her daim cocuklarla birlikteyiz. Ben kucuklugumde ayni sehirde yasadigimiz anneannemle, dedemle, teyzelerimle, kuzenlerimle; daha az siklikla da olsa babaannem va babamin ailesiyle gecirdigim tum zamanlari, cocuklar bizle geciriyor. Genis ailenin yoklugunun eksikliginin yanisira bizim cocuklar belki de bizlerle cok fazla birlikte olmanin simarikligini yasiyor olabilirler. Biz de cocuklarimizla hep birlikte vakit gecirmenin aslinda luksunu goremiyoruz her zaman. Onlara aktif, etkin vakitler olusturalim diye - kamplara goturelim, su dersle oyalayalim, okuma zamani yapalim, parka gidelim, oyun oynayalim- kendimizden geciyor, kendimizi unutuyoruz. Bu da ister istemez bir cesik yilginlik olusturabiliyor.
Birkac gun once bu cuma gunu gidecegim konferansa binaen Kerem'le konusurken "iyi ki konferensa gidiyorum, break olacak benim icin" dedigimde bana donup "bizden break mi almak istiyorsun yani?" dedi, sitemle elbette, sonra da "insan cocugundan break alir miymis?" diye de ekledi.
Sahi insan cocuklarindan break alabilir mi? Bunun cevabini size birakiyorum, benim cevaplarim biraz karisik bu aralar cunku.
*** *** ***
Bu yaz doluca gecti, geciyor, detaylari baska bir yaziya kalsin, ama ille de sonbahar gelsin diyorum ben.Velhasil, sonbahara hazirim ya siz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder