Biz kendi bahcemize iyi bakalim...

Bugunlerde olup bitenler, bombalar, patlamalar, sehitler, savas, yokluk, kimsesizlik, cocuklar, ah o masum cocuklar...
Hepsi bir olmus, "ne yapabilirim? ne yapabiliriz?" sorusu sorduruyor bana devamli.
Bugun yuruyusumun basinda yukaridaki sorulara cevaben " e biz de kendi bahcemizi yetistirelim" o zaman dedim.
Bilmem bilir misiniz Voltaire Candide adli eserinin sonunu belki de arayislar bosuna, her insan en iyi bildigi isi yapmalidir diye yorumlanabilecek bir Turk dervisle konusmasindan cikardigi "bahcemizi yetistirelim" sozu ile " bitirir.

Olay ozetle soyle:

"Bu hikâyesinde Voltaire, genç ve her şeyden habersiz Candide'e, Alman düşünürü Leibniz'in felsefesini temsil eden Pangloss ve sağduyunun temsilcisi olan filozof Martin'le birlikte bütün dünyayı dolaştırır. Almanya'dan Hollanda'ya, İtalya'ya ve sonunda Türkiye'ye giden Candide, bu gezileri sırasında bin bir felaketle karşılaşır. Almanya'da asker olur. Hollanda'da çok büyük aşağılamalara uğrar, öğretmeni Pangloss'u amansız bir hastalığa yakalanmış olarak bulur; Portekiz'de bir engizisyon mahkemesinde acımasız bir cezaya çarptırılır; adam öldürür, Amerika'da yamyam yerliler tarafından yenilmek üzere iken son anda kurtulur; Fransa'da tuzağa düşer ve paralarını çaldırır; İtalya'da taçlarını, tahtlarını yitirmiş altı kralın serüvenlerini dinler ve sonunda Türkiye'de, yaşamanın ne demek olduğunu öğrenir. Başından geçen onca olaya rağmen filozof Pangloss'un dediklerine uyarak her şeyin “iyi” olduğuna inanır ve bu düşüncesinden ancak Türkiye'de vazgeçer. Ona yaşamın amacını, yaşamın anlamını Türkiye'de tanıdığı bir dervişin “bahçemizi yetiştirelim” sözü öğretir. O zaman Candide, bunca zamanını boşuna geçirdiğini anlar, bin bir felaketten sonra bir araya toplanan hikâyenin kahramanlarına birer iş verir, hepsini bir uğraşa kavuşturur ve bahçesini yetiştirir."
(Ozet, bu linkten alinmistir.)

Kitabin uzun halini henuz okumadiysaniz okuyun derim. Ben lise yillarinda okumustum, ara ara goz gezdirdigim de oldu ondan sonra ama yakin zamanda, yeni bir baski ile okumadim.

Ne diyorduk, "bahcemizi yetistirelim"... Anafikir tum olumsuzluklara karsin hayati yasamaya deger kilan aslinda herkesin elinden geldigince kendi en iyi bildigi seyi yapmasi.
Buyuk yangina su tasiyan karinca misali ben eger cocuklarima, cevreme faydali bir insan olabilirsem, onlara daima gercegin pesine dusmeyi, arastirmayi, sorgulamayi, nefret etmemeyi, merhameti, inceligi, her insanin kendi ozunde degerli oldugunu, sevgiyi, kendilerini ve tum insanlari sevmenin ve karsilik beklemeden yardim etmenin bu dunyayi cok daha guzel yapabilecegini  halimle, tavrimla, davranislarimla, kendi cevremdeki iliskilerimle, ailemizle, arkadaslarimizla, komsularimizla olan iliskilerimizle ogretebilirsem, yani velhasil kendi bahceme iyi bakabilirsem, bir seyleri, biryerlerinden degistirmeye bir katkim olur belki.

Korkmadan, yilmadan, kucuk adimlarla, buyuk hedefler icin... Bugunlerin yasanmasina engel olamadik, gelecek icin biz kendi bahcemize iyi bakalim...