zaman cabuk geciyor... her zaman degil ama bu siralar...
cocuklugum aklima geldi bu gun; her cocuk icin oyle midir bilmem ama ben cocukken gunler cok ama cok uzun gelirdi bana... gun bitmek, zaman gecmek bilmezdi. binbir turlu oyunla, biraz buyuyunce kitapla, sokakta cocuklarla, buyuklerle kimi zaman, kimi zaman resim yaparak, kimi zaman anneannemden orgu ormeyi ogrenerek; belki de tum gun boyunca hepsini yaparak... yine de gecmek bilmezdi zaman...
***
zaman ozellikle ben bu topraklara geldikten sonra daha cabuk gecmeye basladi benim icin, ve o zamandan beri de, yaklasik on senedir, hic hizini azaltmadan geciyor... uzucu degil mi?
***
ama cocuklar icin oyle degil anlasilan. bizim selim ve kerem icin oyle degil eminim. aksam yatmak bilmeyislerinden. bir kitap daha diye yalvarislarindan, tam yatarken bogazlarinin kuruyup bir bardak su istemelerinden, tam yatarken acikmalarindan... bu iyi bir sinyal mi kotu mu anlayabilmis degilim oysa ki...
***
sonunda halide edip kitabini bitirebildim, demokrasiyi taassub derecesinde savunmus ve ona uygun yasamis bir kisilik, gunumuzun "sozde" demokratlarinin aksine, okuyun goreceksiniz...
***
zaman cabuk geciyor dedim ya bizim de turkiye ziyaretimizin vakti gelmis, neredeyse... bakalim, biraz enerji ve moral toplamayi planliyoruz ya, olacak mi? zira donuste yine yogun gunler bizi bekleyecek. bu yogunluga selim'in de yeni okul yogunlugu katilacak. hayat gercekten de akip gidiyor....
***
bu arada fakultemizin dekani vefat etti... pankreas kanseri; 5 ay icinde, teshis, tedavi derken... mutlak son...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder