Yine saati sabahin 5'i ettim. Nasil mi? Calisarak elbette...
Yo, yooo sandiginiz gibi makale ustune falan degil, uyumaya calisarak gecirdim kocamaaaan bir geceyi. Bir de kislari gecelere uzun olur derler, hih hic de degil, geciverdi iste bu koca gece!
Bir korku halleri geliyor bana yalnizken, bir huzursuzluk... Sonra basliyorum etraftaki her sesi dinlemeye; kapi gicirtisi mi, ruzgar sesi mi, yan komsular mi? Her ses tek tek dinlenilecek... Yoksa nasil anlarim kapida biri mi var, eve biri mi girmeye calisiyor? Katil mi, sapik mi? Telefonum yanimda mi? Gercekten biri varsa hemen 911'i arayabili miyim? Ne oldugunu anlatabilecek kadar vaktim olur mu?
Bu dusuncelerle Selim'i yatagindan yanima aliyorum birsey olursa koruyabileyim diye...
Ilk defa yanliz kalmiyorum ama her gece ilk defa gibi bir korku, bir paniktir gidiyor.
Cok rahatsizim bu halimden.
Oysa boyle paranoya yapacak cok bir durum yok. Baya guvenli bir semtte yasiyoruz, kapilarimiz guvenli sayilir. Yine de pencereden girmek zor degil eve, aslinda yolu cok bulmak istenirse...
Ufff, kurtulmam lazim bu hallerden, ama nasil???
2 yorum:
Bildigin dualari oku, kapini kilitle, korkmadan yat kardes :) Ben de burdan sizin icin dua ediyorum, hic bir sey olmaz insallah.
Cok ozlemisim sizi yaa. Benimki agliyor, kacanzi.
ya ben de cok kullanirim bu "kacanzi" lafini :)))
Yorum Gönder