Kendimden ve Selim'e davranis seklimden nefret eder, bu cocugu haketmedigimi dusunur hale geldim.
En kucuk hatasina bile cildirmiscasina bagirirken buluyorum kendimi... tamam, tamam diyerek beni sakinlestirmege calisiyor, geliyor yanima ocur diderim annecicim diyor, yanagima bir opucuk konudurup beni yatistirmaya calisiyor. Bu haline ve kucucuk yuzune, ellerine bakip aglamaya basliyorum, yuksek sesle agliyorum, tekrar geliyor yanima tamam tamam diyor. O sevgiyle yaklastikca ben sucluluk duygusuyla daha cok agliyorum
Bu aksam Selim ve ben yalnizdik ve koca bir aksam kendime daha fazla dayanamayacagimi anlayinca Selim'i zorla uyuttum, uyurken gozbebeklerinde yaslar vardi...
***
Ciddi anlamda baya gec bir dogum sonrasi depresyonu yasiyorum galiba, en buyuk kotulugu de yavruma yapiyorum...
10 yorum:
Canım Sümüklücüm.. Benzer bir dönemi daha yeni atlatmış bir anne olarak şunu söyleyebilirim.. Kendine fazla yüklenmişsin anlaşılan.. Çünkü ben ne zaman kendime fazla yüklensem böyle bir süreç başlıyor.. Ya Ozandan ya yavruştan çıkıyor acısı.. Hayatı biraz daha basitleştirmek, yükümüz paylaşmak ve en önemlisi kendimize hata payı bırakmak lazım.. Mükemmel olmaya çalıştıkça daha da elimize yüzümüze bulaştırıyoruz çünkü bu işi..
Evet anneyiz ama bunu bile kapsayan bir sıfatımız daha var.. İnsanız.. Tahammülümüzün bir sınırı var ve o sınır aşılınca maalesef hem üzüyor hem üzülüyoruz..
Gurbette ve yanlız olmanın da payı var tabii bunda.. Ben bile bu kadar yanlız hissediyorsam kendimi, yardımsız kalabiliyorsam bazen, senin bunları yaşaman çok normal..
Bence kabullen bunu ve "normal" olduğunu, geçici bir süreç olduğunu bil.. Sadece sana has olmadığını bil.. Hepimiz yaşıyoruz ara ara..
Canım sabret.Bugünler geçiyor.Sadece bi destek varsa çocuğunu bırakıp biraz gez derim.İyi geliyor.En sevdiğin yere git mesela.Çocuk gürültüsü olmayan biryer olsun.Derin nefes al.Bugünler geçicek.Sabır:))
Tekrar, senin cok iyi bir anne oldugunu dusunuyorum sumuklubocek. Herkes donem donem stresli ve gergin olabilir. Boyle zamanlarda kendine zaman ayrimaya calisman bir hata degil. Minik Selim'in bukulen dudaklarinin telafisini cok iyi bilir annesi...
Canım öyle düşünme, insanin tek başına çocuk büyütmesi gerçekten hiç kolay değil. Selim çok tatlı ve akıllı annesi, öyle iki bağırtı onun psikolojisini bozamaz merak etme :) Hep derim, zamanında atılmayan çığlıklar, sonra insanın içinde kalınca, daha derine yerleşiyor ve çıkışı daha bir kök söktürüyor insana.. Sıkma kendini, bağırmak istediğin zaman bağır ama çocuğa bağırınca pişman oluyorum diyorsun, o zaman benim yöntemimi de deneyebilirsin :) Başka şeye sinirlenmiş gibi yapıyorum bazen, iyi oluyor hatta birlikte kızıyoruz ortadaki "şeye"
Allah yardımcın olsun.
Çocuğumuz büyürken biz de büyüyoruz, bazı aşamalardan geçiyoruz.
Sen de öyle bir dönemde olmalısın.
Kendine yüklenme.:)
Kendi tecrübelerimden yola çıkarak, çocuk gelişimiyle ilgili iyi kitaplar okuyarak veya bir uzmanla görüşerek, çocuğumuzdan beklentilerimizin onun gelişimiyle orantılı olup olmadığını anlamanın, çok büyük yardımı olduğunu söyleyebilirim.
Bir de, kendine özel zamanlar yaratmanın yararı olabilir.
Uzaklarda ve yalnız olmak, sahiden zor.
Bazen, sadece, başkalarının da benzer sıkıntılar yaşadığını düşünmek bile insnı rahatlatabiliyor.
:)
Allah yardimcin olsun arkadasim...bunu duydugum 3.arkadasimsizn suan yaa..neler oluyor sekerim sizee...sen dahil cevremde ayni sornu suan yasayan 2 kisi daha var...
selim cok akilli bir cocuk..merak etme,hersey duzelicek :( üzüldüm senin icin....toparla kendini ltfen..
öpüldün..
Kuaybe'ye katılıyorum, fazla mükemmelliyetçi anneler oluyoruz çoğu zaman, iyi yetiştirelim, aman hata yapmayalım, dedikçe de hata yapıyoruz sık sık. Ben de yaşıyorum benzer sorunları, karşımızdaki yetişkinmiş gibi bizi anlamasını bekliyoruz , çoğu zaman biz bile anlayamzken pek çok şeyi..
kötü anne yoktur, hele ki çocuğunu yetiştirirken senin taşıdığın kaygıları taşıyorsa:))
Allah kolaylık versin hepimize, kendimize katlanma gücü versin, amin.
Iremcim, cok yorulmus olmalisin. Is stresin Selim'e yansiyordur belki:((
Sümüklüböceğim, merhaba. Çok üzüldüm okuyunca. Diğer bloggerların da yazdığı gibi çok yüklenmişsin kendine herhalde. Bir yandan iş, bir yandan gurbet ve yalnızlık. Başın sıkışınca çocuğunu bırakabileceğin birilerinin olmaması seni çok bunaltmış herhalde. Eşinle dönüşümlü bir şeyler yapamaz mısınız? Yani o baksın, sen tek başına birkaç saat geçir, o dolaşırken de sen bakarsın. Böylece ikiniz de kendinize zaman yaratmış olursunuz. Hepimiz o yollardan geçtik, oluyor böyle şeyler. Selim akıllı bir çocuk, o kadar çabuk bozulmaz psikolojisi, merak etme:)
Gözlerimden yaşlar süzüldü okurken. Mutlaka hepimizin kırılma noktaları var hepimiz böyle günler, dönemler geçiriyoruz. İnsana hayata bağlayan en önemli ve en güzel şey çocuklarımız bence. Herşeyin düzelecegine eminim. Herkes yeterince yorum yapmış zaten söylenecek fazla birşey yok. Huzur ve neşe dolu günler diliyorum ikinizede.
Sevgiler,
Arınç
Yorum Gönder