Annesinin guzeli Ibrahim...
Bugun Ibrahim'den bahsetmek lazim. Yok, oyle ozel bir gun oldugundan degil... Ani olsun diye... Abilerinin kucukluklerinden az cok bahsettim, Ibrahim eksik kalmasin diye... Hos, uc gun once dogumdunu vardi, 4 yasinda oldu ya, hala ozel bir gun klasmaninda olabilir.
Annesinin nesi diye sordugumda ilk once guzeli, sonra tatlisi diye cevaplari arda arda siralar Ibrahim. Evin en minigi oldugu icin minikligini bilir, tatlidir, ama yaramazdir da ayni zamanda. Abilerine kok sokturur, hos kok sokecek goz yoktur abilerinde ama Ibrahim'in israri ve yeri geldiginde yaygarasi dayanilmaz oldugundan kok sokmek zorunda kalirlar. Mecburiyetten yani...
En kucukler boyle midir hep ama cok dikkatlidir Ibrahim, herseyi cok detayli gozlemler. Onunde ornek de cok oldugu icin bilgicdir de. Gozlemlemesini ilk defa Ibrahim cok kucukken ben konusurken hep agzima bakmasindan farketmistim. Meger cocuklar konusmayi ozellikle konusanin agzina bakarak (sesleri nasil cikardigi konusunda vs) ogrenirlermis, ben bunu ilk defa ucuncu cocugumda bu kadar bariz sekilde kesfettim. Ibrahim kucuk aylardan agzima bakiyor ve ben konusurken kendi agzini kipirdatiyordu ayni sesleri cikartircasina.
Israrci ve inatcidir ayni zamanda, yasin getirdigi bir durum olmasinin yanisira abisi Kerem gibi az biraz takintilidir da. Bunu biraz da Kerem gibi aslan burcu olmasina bagliyoruz. Takintilar, ketchup belli yere konacak, yemekler karistirilmayacak, bol kiyafet giyilmeyecek corap pantalondan sonra giyilecek ve duzgun olacak vs bir dolu kucuk detay.
Cok yardimcidir. Bu "yardimci"lik olayi destek olmaktan cok kostek olmaya donusse de zaman zaman, ne yapsam hemen biter yanimda "yardim edebilir miyim?" diye sorup, eh bazen de sormadan girisir ise benimle. Bugun mesela, balkon yikadik onunla birlikte, iyi de becerdi sulari supurmeyi.
Cok sevecendir, guleryuzludur, insancildir, annesinin kuyrugudur... Olduk, olmadik vakitte gelir beni oper, "sen benim guzel annemsin, ben sensiz ne yaparim ki?" diye sorar. Ben sensiz ne yaparim ki sorusu kucuk bir an "olum"den bahsetmistik, o taptaze yureginde olumu nereye koyduysa ondan beridir boyle soyluyor "ben sensiz ne yaparim ki?"
Bir de hosuma giden birsey, bana birsey soyliyecegi zaman "annem...." diye baslar cumlelere. "annem, ruya gordum ben bugun" gibi. Bir de ille de benimle oynamak ister, benimle kitap okumak, benimle oyun kurmak. Zannediyorum abileri kendi aralarinda oynarken "kucuk" kaliyor Ibrahim kimi zaman, beni arkadas belliyor ille de. Ha bir de istedigini yaptigimiz zaman kim yaparsa "sen benim guzel annemsin" sen benim guzel abimsin" diye yaglamayi da unutmuyor :)
En sevdigi hikaye "uc kucuk domuzcuk" hikayesi, hani su bir sazdan, biri agactan, biri tastan ev yapan domuzcuklar hikayesi. Hatta kitap okurken sesimi kaydettim ben yokken kitapla birlikte onu takip ediyor zaman zaman.
Gozumuzun onunde abileri gibi buyuyor, hic buyumez zannedilen evin en kucugu de buyuyor. Bu sene ilkokulun Pre-K denilen , anasinifi oncesi sinifina baslayacak, bakalim nasil yapacak... Kres deneyimi oldu ama evin rahatligina da cok alistigi icin cekiniyorum biraz, bakalim Eylul'de gorecegiz...
