Pages

16 Aralık 2011 Cuma

Not (Bir gun degismesi umuduyla...)

Bir insanin kendi anne ve babasi tarafindan anlasilmamasi ne derin bir keder...
Galiba bununla yasamayi ogrenmem lazim...

6 yorum:

İçimize Yolculuk dedi ki...

Bununla yaşamayı öğrenemeyecek olmak ne derin bir keder...Bunu bilmek ve yaşamak ne derin..dört ayaklı imâl edilmiş lakin sonradan bir ayağı kırılmış bir sandalye gibi yaşamak..ayakta durmayı öğrenmek....mümkün mü.. bunu öğrenemez insan. yok..daha doğrusu şöyle demeli,hiçbir insan,bir diğer insana bunu öğretmemeli..hele anne ve baba,çocuğuna ;hiç...

yangına körükle gitmemişimdir umarım..bazen ben de bahsettiğiniz gibi hissediyorum..içimden geçenler de bunlar oldu..

daha güzel günlere...............

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Öğrenilemez bence de çünkü insan bunu iç dünyasında ne kadar kabullenebilir ki... Yine de ben beni anlamasa da yaşayan bir annemin olmasını tercih ederdim.

Ayşe'nin Kozası dedi ki...

Ne güzel yorumlamış içimize yolculuk ,üç bacaklı sandalye olarak yaşamaya çalıştım yıllarca,
anne olunca bile bile zorla kırdığım dördüncü bacağımı bulup
yapıştırmakla belki eskisi gibi olabilir ilişkimiz diye anne ve babamın gözünün içine bakıyorum..
Doğru bildiğim şey aslında yanlışmış onlar haklıymış...Yine de
şanslıyım hiç yoktan onlar hayattayken bunu anlayabildim...
Umarım her şey gönlünce güzel olur...

sumuklubocek dedi ki...

sevgili icimize yolculuk: cok guzel anlatmissin, aslinda biliyorum, aynen soyledigin gibi... ama yine de umut etmek istiyorum, ahh yine de...

***
sevgili bkd:benim de tesellim bu...

***
sevgili Aysecigim, ayni yollardan mi geciyoruz?

Deli Anne dedi ki...

Canımmm... seni seviyorum.. (sadece bunu diyebildim)

sumuklubocek dedi ki...

I hear you... Sagolasin deli annemmm!