Pages

7 Ağustos 2007 Salı

Dallas'ta son zamanlar...

Birkac gundur yalniziz Selim'le. Sebo konferans icin Chicago'ya gitti. Ana-ogul basbasa geciriyoruz gunlerimizi. Sabah erkenden Selim'in uyanmasiyla basliyor gunumuz; birazcik daha yatsin ben de biraz uyuyayim diye ugrasiyorum ama nafile... Kahvaltidan sonra oyun faslimiz basliyor; ondan sikilinca anne giriyor devreye, anneyle birlikte oyuna biraz daha devam ediliyor, ya da anneyle dans ediliyor; derken ogle uykusu vakti geliyor. Uyuyup uyandiktan sonra yerse, biraz birseyler yiyor(uz). Arkasindan biraz daha oyun derken sikiliyor bizimkisi; ogleden sonrayi zor bekliyoruz. Gunes isinlarinin etkisini yitirmesini bekledigi icin annesi saat dordu edinceye kadar zor ediyor Selim. Dortten sonra ya havuz, ya da uzuuun bir yuruyus pakliyor ancak bizi; ancak bu sekilde yoruluyor Selim bey de aksam erkenden uyuyor; uyumazsa vay halimize. Gocebe duzende oldugumuz icin Selim'in kendi yatagi da yok. Bu yuzden uyumasi biraz zaman aliyor bugunlerde.
Ben de Selim'den firsat buldugum aralarda; burada son yapmam gereken seylerle ugrasiyor; arada da internetten turkce dizileri kesfediyorum.
Bu yaz gayet serin gecerken temmuzun son haftasindan beri havalar eski, sicak Texas yazina dondu tekrar. Sanirim uzunca bir sure boyle devam edecek; hos kuzeye gitmemizin guzel yanlarindan biri de bu sicaklari ozlemeyecek olmamiz -en azindan ben ozlemeyecegimi biliyorum-. Animsiyorum da ilk kez buraya 1 eylulde gelmistim, Istanbuldan binerken hava ciddi bir sekilde serin oldugu icin ustumde mont vardi. Burada havaalanindan ciktigimdaki sicagi ve ne kadar sasirdigimi hala unutamam.
Her ne kadar artik yeni bir defter acacagimiz icin sevinsek de ara ara huzunlenmiyor da degiliz -yine sahsim adina soyluyorum, cogul yazdigima bakmayin-. Iyisiyle kotusuyle bes koca yilimizin gectigi, oglumuzun dogdugu yer burasi.
Dallas, doktora gibi yogun bir egitimi gecirmek icin, hem de ogrenci butcesiyle cok rahat bir yer. Dallas ve hemen batisindaki Fort Worth birbirine kaynasmis sehirler Amerika'nin dorduncu buyuk metropolitan sehri olmus.Ozellikle is arama donemimde baya bir yer gordukten sonra yine donup Dallas'a geldigimde guzel buluyordum burayi; aliskanlik belki de...
Her neyse, buradaki son zamanlarimiz da boylece geciyor iste...

5 yorum:

Ayşe dedi ki...

Tüm gün çocuklarla birebir yalnız kalmak ve akşamı etmek gerçekten zor ve yorucu oluyor bencede..
Selimin sayfasına baktım fotoğraf eklemişsindir umuduyla ama güncellememişsin:(( yaa havuzda bi selim resmi çok güzel olur hani:P

Son günlerinizi yaşarken içinizde umut ve heyecanla karışık birazda hüzün oluyor değil mi..olsun yeni ve güzel bir hayat bekliyor inşallah sizleri yeni şehrinizde..hem bak sıcakta olmıycak;)

Kuaybe dedi ki...

Canım Sümüklücüm, anla işte benim halimi.. Bütün gün Yusufcukla başbaşa.. Akşam Ozan gelsin diye kapıyı gözlüyorum resmen.. Şikayet yada bıkmak değil bu ama çoğu zaman ona yetemediğimi hissediyorum, sıılıyor çocuk :((

Bir yerden ayrılmadan önce insanın içine çöken o hüznü de hiç sevmem ben ..

zumrutuanka dedi ki...

Keske sen de gelseydin Chicago ya.Tanismis olurduk Selimle prensesde tanisirdi ne guzel olurdu.Blog bulusmamiz olurdu:)Gerci ben bu surede bir blogerla tanistiiim sen biliyorsun O kim:)

iremmm dedi ki...

bazen bende bunaliyorum biliyormusun iremcim yaa..anliyorum seni....

onunla ilgilenmek istiyorum ama yetip yetmedigimi bilmiyorum ve bu beni de onunda cook sikiyor farkindaym :((

hayirlisi...zaten bunun icinde eylul'de okula baslatiyorum karakuzumu..HAYİRLİSİ TEYZOSU :)


AYY BENİM ARKADASİM YENİ EVİNE DE GECİYORMU HADİ BAKALİMM..ADRES BEKLİYORUM..HABERİNİZ OLA...AKLİMDASİNNN ;)

sumuklubocek dedi ki...

kesinlikle katiliyorum sizlere arkadaslar, bu cocuklarimizdan sikayet anlamina gelmiyor elbette ama gunun her saatini ayni derecede dolu ve verimli geciremiyor insan. selim zorunluluk icabi tum gun krese baslayacak boston'a gidince; ama sahsen iki ya da uc yasindan sonra cocuklarin sosyallesmesi ve farkli aktivitelere katilmasi acisindan ve bu arada annelerin de dinlenmesi icin cocuklarin haftada birkac gun yarim gunlugune krese gitmelerinin faydali olacagina inaniyorum.
***
az kaldi, gunler gecmek bitmiyor, gocebe hayatindan bunaldik biz~