back to depression diaries???

neredeyse bir haftadir kapali olan havadan mi, yapilacak islerin coklugundan mi -moralim simdilik daha da bozulmasin diye ne gibi isler oldugunun detayina bile giremiyorum- yaklasan dogum stresinden mi, ve daha bulunabilecek pekcok sebepten mi kendimi devamli bir sikinti-depresyon halinde hissediyorum :(((. boyle arada sirada yazmamin nedeni de bu sanirim.
bu arada sevgili aysecigim ve curlycigim emaillerinize de cevap veremememin sebebi de bu sanirim, icimden oturup birkac satir yazmak gelemiyor, belirsizlikler hala bitmedi cunku... ozur dilerim :(
bu yari (belki de tam) depresyonik hallerimi Sebo'nun gelmesi, getirdigi guzel cikolatalar ve bir makalemi gonderdigim dergiden olumlu gelismeler iceren bir cevap almam bile henuz degistiremedi. durum simdilik vahim yani.
belki birazcik gunes gosterse yuzunu?
hani belki diyorum???

bu birkac gun

uzunca bir aradan sonra tekrar merhaba!
hayatimizdaki gelismelerden -hala belirsizlikten kurtulmus saymadigimiz icin kendimizi- bahsetmeyi bir kenera birakip bugunlere donuyorum :)
Son birkac gundur Selim'le yanliz fakat hizli gunler yasadigimizi soyleyebilirim. Sebo'nun akademik amacli Portekiz ziyaretiyle bizler 2+(1) kisi olarak evimizdeyiz. Selim'le hep birarada oldugum su gunlerde genelde onun isteklerini yaparak geciriyorum.
Ornegin dun bize cok da uzak olmayan ancak bugune dek gitmedigimiz hayvanat bahcesine gittik birlikte. Hayvanat bahceleri oldum olasi kulagima hos gelmediyse de, Selim'le verimli bir gun gecirmek acisindan iyi olacagini dusundum. Ancak bekledigimin aksine Selim tum gunu hayvanlarla ilgilenmek yerine, ziyaretci cocuklarla sosyallesmeye calisarak gecirdi. Acaba kresini ozluyor mu diye dusunmeden edemedim bu durumda. Zira Selim cocuklarina takildigi icin ben de zorunlu olarak onu takip ettim ki bu hayvanlari gorme hedefimizin gerisinde kaldi. Eh bir de 8 aylik halimle kosusturan cocuklari yakin takip meselesi vardi ki, nefes nefese kaldigim an cok oldu.
Bu arada sunu farkettim ki cocuklari mutlu etmek icin her dediklerini yapmaya calismak en sonunda iki taraf icin mutsuzlukla sonuclaniyor. Ben disiplinli anne imajiyla sanirim daha mutluyum, sonucta Selim de oyle.
Bugun yapacak birseyimiz yok, evde her ikimiz icin biraz "me time" yaratmak Selim'e de bana da iyi gelecek ;)

yollar, secenekler, yasam...

nasil yazacagimi bilemedim, yazdim, sildim, sildim yazdim... bu durum bile icinde bulundugumuz karar doneminin bir gostergesi belki de...
onumuzde yine secenekler var... hayatimizi, ozellikle de cocuklarimizin hayatini etkileyecek secenekler. yine bir kavsakta duruyoruz, hangi yolu, hangi yasami sececegimize dair kararsizlikla dolu bir kavsak...
istekler bir yanda, realite obur yanda.
gelecek bilinmiyor, ama tahmin edilebilir mi?
kafalar karisik...
yine bir kararlar donemindeyiz...
bakalim sonuc ne olacak???