Bu aralar yine bir mutsuzluk, depresyonik haller pesimde. Her ne kadar umursamak istemesem de durup dusundugum vakit hic de iyi hissetmiyorum kendimi. Bunun birinci nedeni (ya da sonucu kimi zaman, bu gibi hallerde sebep-sonuc iliskisini de pek iyi kuramiyorum cogu zaman) bir turlu kendimi birseyler yapmaya- en inemlisi de tezimle ilgili calismaya- motive edemiyor olmam. Calisamayinca, birseyler bitirip "en azindan bugun bunu bitirdim, birseyleri basardim" diyemeyince daha da mutsuz oluyorum ve icimden hicbirsey yapmak gelmiyor. Tam "gunu yasa, seize the day, carpe diem" durumlarindayim, yapmam gerekenler disinda hemen hemen herseyi yapiyorum; ev isleri(bu gibi durumlarda elbettean daha cazi ders calismaktan cok daha cazip geliyor), arkadaslarimla bulusmalar, kitap okumalar, bicirigimla konusmalar, daha neler neler... Ama icim hic huzurlu degil asil yapmam gereken seyi (tezim ustunde calismayi) yapmadigim, ya-pa-ma-digim icin :((( bu huzursuzluk da sonucta mutsuzluk getiriyor. Booooyle anlamsiz bir ruh hali icindeyim iste.
Hergun masa basina oturup, bugun yazacagim birseyler diyorum ve sonra kendimi ya internette gazete okurken, hamilelik ya da blog sayfalarinda gezinirken buluyorum ve sonucta kendime sinir oluyorum.
Bu boyle gitmez, ama nasil, nereye kadar? ya da bu zinciri nasil kiracagimi bilemiyorum. "Derin nefes al ve plan yap, kucuk bir parcadan basla!!!" nasihatleri kulagimda ama bir basarabilsem... Basarabilir miyim ki? bilmiyorum, deniyecegim yine... on yuzbin ucyuz otuzuncu kez :P
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder