kirmizi bisiklet

son zamanlarda okuduklarimdan vardigim cikarimlar sunu gosteriyor ki 8-13 yas arasi cocuklarin isteklerinin buyuk kismini bisiklet olusturuyor. Ama oyle siradan bir bisiklet degil; "kirmizi" bisiklet...
bunu ogrenmek beni cok sasirtti, "hic oyle isteklerim olmadi" diye dusunuyorken kendi kendime, bu dusuncemin kocaman bir yalan oldugunun ayirdina vardim. Boyle bir istegim olmamisti cunku benim bir bisikletim vardi, hem de kirmizi :). Ne kadar guzel bir cocukluk ve genc kizlik donemi gecirtti bana kirmizi bisikletim. Bir bisiklet alinmasi dilegimi belirttigimden bisikletimi en son Ada'da birakisima kadar...
Babamin bisiklete binmeyi ogrettigi zamani animsiyorum, birlikte stadyuma gitmeye baslamistik bisiklete binmeyi ogrenmem icin.Hazirlik ya da orta 1 yillarinin bir bahar ayiydi sanirim, galiba hazirliktaki yilimdi, 1990 nisan, mayis, bir bahar ayi olmali. Babam isten aksam ustu bes bucuk alti sularinda geliyordu ve ben o vakte kadar tum gun babamin gelecegi zamani bekliyordum,evde paril paril bir kosede duran kirmizi bisikletime bakarak. Bisiklete ogrenme donemimi (topu topu 4- 5 gun surmustu)buyuk bir mutlulukla animsiyorum, onceleri babamin arkamdan tutarak suruslerim sonra "baba bak suruyorum" diye mutlulukla pedallara sarilisim. Gerci frene basmayi uzun bir sure ogrenememistim, nasil duruyordun sorusuna cok acik bir yanit verebilecegimi zannetmiyorum o yuzden. Bir de zili vardi bisikletimin, duramayacagimi anladigimda, hem zilime basarak hem de "cekilin! cekilin!" diye bagirarak onumu acmaya calisiyordum, ya dusunuyorum da ne komikmisim :))))
sonra bisikletimle anneannemlerin ve bizim yazligimizda gecirdigim gunler, anneannemlerin sitesinde bir arkadas griubum vardi ve tum yazim bisikletim ustunde gecmisti. Diger yazlar bisikletimi, anneannemlerin ve bizim sitemiz arasinda gidip gelirken, aksamusteleri gunbatiminda gezmaya cikarken, ya da kendime, gun batimi izleyip kitap okuyabilecegim bir mekan ararken kullanmistim daha cok, animsiyorum da bisikletimin ustunde o kadar cok zaman gecirdim ki, dili olsa da anlatsa keske... Sanirim beni herkesten cok o daha iyi tanir, cunku ne yaparsam onunla yaptim.
ve universite sinav sonuclarinin belli oldugu zaman da onunlaydim, ogrenmek icin eve sonsuz bir hizla surdugumu animsiyorum, sonra da " e ogrendim de ne olacak simdi, yasamim, sevdiklerimle olan iliskim, iliskilerim ne olacak nasil degisecek?" diye dusunmek icin yine bisikletime bini sahile cekilisim, ve neler neler...
bir de bunu da anlatayim, bisikletimin "kirmizi" olmasinin yanisira onemli bir ozelligi de selesinin cok ama cok sert olmasiydi :))) bu nedenle benden baska kimse binemiyordu ve hatta bu konu o kadar cok dikkat cekmisti ki, animsamiyorum ben mi annem mi ona "coskun" adini takmistik, anlayan anlar ;)
umuyorum tum cocuklarin benim gibi mutlu olduklari bir kirmizi bisikletleri olur...