Bugunku modum blog'umun temasina cok uygun: Depressed, I am totally depressed.
Sarkida soyledigi gibi hatunun depresyonda olmanin tek nedeni, unutulmak ya da aldatilmak degil ne yazik ki. Ne yazik ki diyorum cunku icinden cikilmaz hissettigimiz hersey bizi depresyona sokabiliyor ister istemez. Kotu olan da pek cok insanin aslinda tibbi olarak depresyonda olup bunu farketmemesi. Ancak bu konudaki farkindaligim arttikca cevremdekileri daha iyi gozler oldum ve az cok anliyorum simdi cevremde kimlerin bu depresyon zimbirtisindan etkilenmis ya da daha cok etkileniyor oldugu. Ancak Voltaire'in Kandid'de belirttigi gibi "once kendi bahcemizi duzeltelim"
Depresyonu psikologlar ve psikiyatristler soyle tanimliyorlar "Kiside kalitimsal, çevresel ya da hormonal bozukluklar sonrasinda gelisen çökkünlük halidir" (http://www.psikiyatrist.net/depresyon.htm)
Bu aciklama cok hosuma gitti benim "cokkunluk", ingilizcedeki "down" olmayala birebir ayni neredeyse. Neyse iste bugun bu cokkunluk hallerinden birindeyim iste yine. Ancak mutlu oldugum bir konu var bu da severe depression hallerini atlatiyor olmam yani depresyon surekliligini yitirmeye basladi bende. Iyi degil mi? Bugunku cokkunluk halim linkteki "dünyayi verseler umurumda degil seklinde bikkinlik hisleri" tanimina uygunlukta. O kadar umrumda degil ki bu sabah hocamla olan gorusmeme gidemedim, this is not good and I know that. Yapmam gereken sorumluluklar arttikca kafamde bunlari daha da buyutuyorum ve sonunda pratikte yapilabilecek isler kafamda dag gibi buyuyen isler haline geliyor ve bu da kesin bir cokkunluk (bu terimi kesinlikle cok sevdim) hali yaratiyor.
Kendimi toparlamak istiyorum simdi. Bu umarsamaz halden silkinip kurtulmak zorundayim, wish me a luck :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder