eskiden siyasi bir kisilige sahiptim ben. politik kitaplar, yazilar, kose yazarlari okur, cesitli gunden hakkinda mutlaka bir gorusum olurdu.
taa ki turkiye'deki olaylarin "ayni"liginin, hicbir zaman degismeyen karakterinin, eski olaylarin, ideolojik kavgalarin deyim yerindeyse bir temcit pilavi gibi yuzbinlerce kez insanlarin onune suruldugunu ve bizlerin hadi yiyelim diye ac kurtlar gibi payimiza duseni almak icin ne kavgalar verdigimizin sacmaligini anlayana dek.
sonra biraktim bu isleri; artik politik kitap okumuyorum hic, turk gazeteleri okumayi az cok biraktim sayilir-yine de arada bakiyorum, itiraf etmeliyim-, kose yazarlari hepten bitti benim icin. Yalnizca ara ara okudugum bir Can Dundar var, bir de Elif Safak ne yazmis diye bakiniyorum bazen. O kadar...
O kadar ama yine de uzak olamiyor insan; bir yazi bir haber, tekrar kivilcimlar yakiyor basimda, ne yapmali, ne etmeli diye dusunuyor; sonra dusuncelerimin sacmaligini farkediyor; kuyrugunu kismis bir kedi gibi yerime oturuyorum. tepkisiz kalamiyorum ama tepkiler kendi kendimi sinirlendirip, kendimi uzmekten ve "yeter artik, kahretsin" diye belki birkac kufur saymaktan oteye gtmiyor ne yazik ki.
iste yine bir Can Dundar yazisi'nin yasattigi duygular.
icim, kalbim aciyor; baska birsey degil...
1 yorum:
Ben de cok fazla takip etmiyorum ama ara ara gordugum haberlerde beni uzmuyor degil. Ne yapmali ne etmeli demissin ya ben de bu soruyu surekli kendime sorup bir cozume ulasamiyorum.
Yorum Gönder