Memleket, memleketim...

Memleketim, memleketim, memleketim, 

ne kasketim kaldı senin ora işi 

ne yollarını taşımış ayakkabım, 

son mintanın da sırtımda paralandı çoktan, 

şile bezindendi. 

Sen şimdi yalnız saçımın akında, 

enfarktında yüreğimin, 

alnımın çizgilerindesin memleketim, 

memleketim, 

memleketim... 

                      NHR

*** *** ***

Soludugum havada, bastigim toprakta, ekmegimde, suyumda, lokmamda degil ama Nazim'in dedigi gibi alnimin cizgilerinde, anilarimda, aliskanliklarimda, duygularimdasin memleketim... 

*** *** ***

Ah memleketim, ne kadar cok aci yasattin bize, ve hala yasatmaya devam ediyorsun... oluler, olumler, sehitler, hainler... hep kotu ama hep kotu haberler... 

Profiime siyah fotograflar koyup isyan etmemem ah etmedigimden degil, bir fotograf koyup gunluk hayata geri donmeyi edep bilmedigimden. Her animda acini paylasiyorum, acini yasiyorum... Bugunlerde daha cok, bugunlerde cok cok... Kelimelere dokulmuyor, dokulemiyor uzgunlugum, kizginligim... 

Uzgunum tum olanlara, yasananlara, olenlere, olunun ardinda kalanlara...

Kizginim, hem de cok kizginim tum yasananlara sessiz kalan, ortak olan, ve hatta destek olanlara... 

Elbet bu gunler de gecer... gecer ama nasil? ne zaman? iste bunu bilmiyorum...

umit ediyorum sadece, 

umit ediyorum benim ulkemde de insanlarin "bir agac gibi tek ve hur, bir orman gibi kardescesine" yasadigi gunleri gorebilirim diye...

Umit ediyorum:

"Güzel günler göreceğiz çocuklar 
Motorları maviliklere süreceğiz 
Çocuklar inanın inanın çocuklar 
Güzel günler göreceğiz güneşli günler" 

                                                                     NHR

diye umit ediyorum.... oyle iste...