Gecenlerde Selim'i onun bebeklik albumunun arkasina yazdigim bir yaziyi okurken buldum. Okudu, ve geldi bana sarildi. Ne guzel yazmissin annecigim, beni cok seviyormussun diyerek. Ne yazdigimi tam hatirlamiyorum ama beni takdir ettigini farkettim. Sonra dusundum ki belki Birgun sadece Selim degil Kerem ve Ibrahim de yazdiklarimi okurlar ve yazdiklarim guzel bir ani, tavsiye, annelerinin gozunden dunya, iliskiler, yasanmislik ve ya da yasanamamislik olur. Bu nedenle hem daha duzenli yazmaya hem de yazilarimi onlara hitab edercesine, onlarla konusur, dertlesircesine yazmaya karar verdim. Kisaca sumuklu gunlukleri'nde bir format degisikligi yapmaya calisacagim. Umarim bu sekilde yazmayi basarir, bir gun cocuklarim okudugunda onlarin kalplerine dokunabilirim.
Bu amacla blogun Adini da mi degistirsem diyorum cocuklarima mektuplAr gibi. Hos, gunlukler de bir sekilde yansitiyor icerigini blogun.
Hadi bakalim baslayalim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder