Kisa zamanda biri 12 yildir, digeri 17 yildir evli olan iki arkadasimin ayrilik haberlerini aldim.
Uzuldum.
Gerci bu konunun iki yonu oldugunu dusunuyorum. Birincisi, eger evlilik her iki tarafi da yipratir, hayattan bezdirir hale getirirse, ve belki de sevgi, ask, her ne ise kalmadiysa elbette ki herkes icin en mantikli cozum. Ikincisi, mutsuz bir evlilikte huzursuz, ve bir okadar mutsuz cocuklar yetistirmektense, ayrilmis olarak ayrilan ebeveynlerin cocuklarinin ihtiyaclarina duyarli, ama belki de daha mutlu bir anneyle, daha mutlu bir babayla cocuklari buyutmek cocuklar icin cok daha iyi olacaktir.
Bunlar kafamin bir kosesinde olmasina karsin, yine de uzuldum.
Garip bir nesil bizimkisi; evet, daha ozgur, daha bagimsiz; ama bir o kadar da yorgun bir nesil.
Dun arkadasimin gonderdigi bir yazida, gerci bu yazi Amerika icin yazilmisti ama bence Turkiye'de buyumus bir nesil icin de gecerli, 30'lu yaslarin basinda olan kadinlarin islerinden ayrilma, islerinde mutsuz olma oraninin cok arttigini yaziyordu. Benim de katildigim bir sebepte diyordu ki bu nesil lisede, universitede, ve belki universite sonrasinda basarili olmak icin o kadar cok calistilar ki, kariyelerinde mutlu ve basarili olmak icin enerjileri kalmadi. Kendime baktigimda haklilik payi var diye dusunuyorum bu tesbitin.
Ben kendi annemin birgun isini sevmediginden, ki bence gayet rutin bir is yapiyordu, bahsettigini duymadim. Bizimki simariklik mi diye de dusunmeden edemiyorum bir yandan.
Isteki mutsuzluk, evdekiyle de birlesince elbette ki ya iste, ya da este patlamak belki de bir an meselesi.
*** *** *** ***
Hal boyle olunca ne yapmak lazim?
Gercekten ne yapmak lazim?
5 yorum:
ah.. soylenecek o kadar cok sey var ki bu konuda :)
ben de bunu dusunuyorum bugunlerde hatta dun de benzer seyler yazdim ama bilmiyorum ki ne yapmak lazim. Sevdigin isi bulmak diyor herkes anahtar kelime bu ama nasil bulacagiz o isi bir e onu bilsek. isi birakmak yeni seyler denemek secenek degil ki pek cogumuz icin odenecek bunca kira vs varken. Hakikaten zor ve hakikaten cok dogru demissiniz belki de buraya kadar oyle cok enerji harcadik ki buradan sonrasina bir sey kalmadi...
dilerim cikis yolu bulacak enerjimiz olur.
cok guzel bir yazi elnize saglik.
Bu kayıt, bir blog yöneticisi tarafından kaldırılmış.
Sevgili Esracigim,
katiliyorum; soylenecek, yazacak cok sey var aslinda... ben de ozet gectim zaten ;)
***
Sevgili Gulcin,
Yorumun icin tesekkur ederim. Senin de yazinda da gorunce gercekten cok ortak bir konu oldugunu anladim.Ve hemen is degistirme, sevdigin birseyi bulma "luksu" de herkeste yok malesef...
yazilarda bulusmak uzere!
***
Haluk bey, yorumunuzu isteginiz uzere kaldiriyorum. Ancak birseylerde tatminsizlik konusunda, hatta o seylerin daha cok ruh dunyamizda oldugunu dusunuyorum, size katiliyorum.
Biz kadınlar teknik işler yapmasak mı yahu? acaba hep çer çöple uğraşsak, ıvır zıvırla daha mı iyi hissederiz?
Bilmiyorum ben de.. yazık oluyor ama, ben çok burkuluyorum boşanma haberlerinde.. Bir de bir yerde rastlamıştım, abartı olabilir ve ölçülü yaklaşmak lazım ama aklımdan çıkmıyor işte: anne ve babanın ayrılması, çocukta bir tarafın ölmesi kadar travmatik bir etki yaratıyormuş.. ürkütücü değil mi? Dileyelim böyle olmasın..
Yorum Gönder