blogumda yazmak istemedigim uzunca ve sancili bir hikaye benim, bizim anne ve babamla olan iliskimiz... mehter marsi seyrinde bir adim ileri uc adim geri seklinde ilerliyor...
bugun -yani dun- yine uc -ve belki de dort, bes- adim geriye gittik iste; isin kotusu artik bu gerilemelere sasirmaz oldum. keske bir kere de sasirtsalar beni.
bugune kadar, bugun de dahil, soyledigim hicbirseyi "duymamayi" ve "polemik" olarak etiketlemeyi tercih ettiler.
bu durumda nasil iletisim kurulur ki?
kurulmaz...
ne demistim? sancili bir hikaye... ve ben cok yoruldum...
2 yorum:
Italyan'lar "hickimse duymak istemeyenler kadar sagir olamaz" derler... Bu sagirliklar, insanin yakininda olunca daha cok aci veriyordur elbette... Yine de bu acidan, nasil bir anne olmak istediginiz dersini cikartir ve zehiri bala donusturursunuz belki...
sevgili Mehtap,
tesekkurler paylasimin icin... umarim yazdiginizi yapabilirim...
Yorum Gönder