Selimimiz 4 yasinda!

Bugun 5 Ocak 2010 itibariyle ilk goz agrimiz Selim canimiz 4 yasini doldurmus bulunuyor. Sabah onun dogum gununu kutlayip yanaklarindan operken gozlerimin dolmasina engel olamadim. Onun dogumunun ustunden 4 koca sene gecmesine ragmen dogumunu herseyiyle hatirliyorum.
Kerem'in su bebeklik gunlerinde donup donup animsiyoruz Selimimizi; ister istemez Selim de boyle miydi, sunu ne zaman yapmisti, boyle mi gulmustu vs. diye donup bakiyoruz geriye.
Ilklerin hep ayri bir yeri vardir ya Selim de ayri bir ozel bu anlamda. Hem maddi hem de manevi anlamda zorlu donemimizde geldi Selim evimize. Sebo da ben de doktoralarimizin en yogun donemindeydik. Ama onun gelisinin de bereketiyle gercekten hizlandi calismalarimiz ve bir bebekle olmanin zorluklarinin yaninde kendi islerimiz daha da kolaylasti, bizler daha bir verimli olduk sanki. Bunda Selim'in kolay bir bebek olmasinin da payi buyuk.
Allah dagina gore kar verir derler ya, Selim de oyle uslu bir bebek oldu. Sebepsiz aglamalar, kolik vs gibi problemlerle hic karsilasmadik.
Genel olarak da kolay bir bebek/cocukluk donemi yasadik, biberon, emzik gibi bagimliliklari olmadi, memeyi de dogal akisinda birakti. 22-23 ay kadar da anne sutu ile beslendigi icin ilk dogdugu zamanki hastaligi ve krese gittigi donemler disinda hastalik da gormedik pek.
Ozet olarak Selim masallah seker gibi bir ilk yasatti bize, hatta zaman zaman soylerdim selim citalari yuksege koydu diye.
Insan elbette cocuklarini farkli bir seviyor ve Selimcigimize olan sevgimizin boyutunu kelimelere dokerek anlatamiyor insan. Sadece o guzel duygular kah yuzumuzu gulumsetiyor, kah gozlerimizi yasartiyor. Ama ozeti tarifi imkansiz bir sevgi...

Sarkida diyor ya gunlerin getirdigi mutluluk olsun sana diye, biz de Selimcigimizin yuzunden o tatli gulumsemesi buyudukce hic eksilmesin, hep mutlu olsun diyoruz.

Seni cok seviyoruz oglusum, iyi ki varsin, iyi ki bize emanetsin...