benim havalarim...

Firtina ve yagmur dolu gunler yasiyoruz bu aralar.
Her ne kadar dunku firtina arada korkutsa da insani, bugunku yagmurlu ve burasi icin bu zamanlarda pek de normal olmayan cok sicak olmayan havalar beni mutlu ediyor.
Dunden beri devam eden basagrim ornegin bugun biraz disari cikip yagmurlu ve serin havayi icime cekmemle daha iyilesti. Oysa ki sinizutsel bir basagrisiyla uyanmistim. Bir de alisveris yaptim, arkadaslarima hediye aldim. Bir dogumgunu, iki hoscakal hediyesi... Tabii bu da iyi geldi.


Her ne kadar alisveris yaparken sikilsam da baskalari icin birseyler baktigimda ya da ev esyasi baktigimda durum boyle degil. Bir de aklimdakini buldugum zaman hemen alirim, cok dolasmam. Ama bulamazsam sorun oluyor iste.
Dunku firtina korkutmustu ama gercekten de insanin insana yaptigi kotulukler dusunuldugunde bu tip olaylar yaninda hic kaliyor.
Sebo calisma masamin yerini degistirdi, her ne kadar ona itiraf etmesem de boyle iyi oldu sanirim, direk karsimda bir pencere var ve pencereden yagan yagmuru seyredebiliyorum. Kotulugu, onceden masanin cekmecelerinin onune sandalye koyup Selim bey'in karistirmasini engelleyebiliyorduk, simdi ise yapamiyoruz beyefendi uyanir uyanmaz dogruu benim masanin cekmecelerine kosuyor, karistirmak cok cekici geliyor olmali.
Karistirmak denince aklima kuzenim geldi. Benden alti yas kucuk kuzenim Cagdas bey, kucukken bizim eve geldiklerinde dogru benim odama kosardi. Hemen kitaplik+ calisma masasi olan dolabimin cekmecelerini acip ne var ne yok bakar, kullanmadigim seyleri kendisine vermemi beklerdi. Biz de buyuklerin birseyini almak yeni birsey almaktan daha buyuk bir sevinc kaynagi olurdu. Teyzelerimin kullanmis oldugu birseyi vermeleri beni cok sevindirir, cicigini cikarincaya kadar neyse o kullanir, kullanmakla da kalmaz saklardim. Gecen gun oyle bir teyzemin universite zamanindan kalma kalemi buldum burada bir yeri toplarken. O kalemi kullandim, kullanmakla da kalmamis buralara kadar getirmisim. En sonunda attim, bu kadar saklamanin anlami yok diyerek :). Ben benden buyuklerin esyasini kullanmayi ne kadar sevdiysem Cagdas da benim esyalarimi o kadar seviyordu.
Zaman ne kadar degisti, simdi birisinin birseyini kullanmak ne yazik ki gurur kirici bile sayiliyor.
Oysa Cin'de de bir buyugun esyasini kullaniyor olmak cok iyi gorulen birseymis. Soyle ki eski zamanlarda cok bebek olumleri varmis. Bir buyugun bir seyini giymek, esyasini giydigin kisi gibi buyuyecegin dusunulerek iyi sans olarak dusunulurmus. Cin'li hocamdan duydugum bu gelenek hala gecerli mi bilmiyorum tabii.
Neyse, nereden nereye geldim; kafam biraz daginik galiba :)))

Not: Bulutlu hava fotografi Boston'dan...