23 Nisan hissiyati

Bugun 23 Nisan,
Nese doluyor insan...

diye devam edegelen o ilkokul hayat bilgisindeki, hernasilsa icime kazinmis olan siir gelir aklima once.

sonra 23 nisan'a hazirlik etkinlikler, resimler, siirler,  sinif suslemeleri,-gramafon kagitlari ile merdiven yapmayi bilir misiniz mesela?-, sinif susleme heyecani -pek matah seyler de yapmazdik oysa-, Ataturk kosesi, bando takiminda oldugum icin 23 nisan provalari, eve bando kiyafetini goturmeler ozenle, 23 nisan gunu etkinliklerinden cok ogleden sonrasi okul bahcesinde olan 23 nisan balosu -yani balo dediysem simdi bahcede muzik esliginde kosusturan cocuklar, baska ne olsun? -  23 nisan'dan sonra annemden gelen kisa corap giyme ve donduma yeme izni! Yurtdisindan gelen cocuklarin gosterilerini izlemece TV'den Ve taa Ankaralar'da yurtdisindan gelen yabanci cocuklari agirlayan cocuklara ozenme ve hatta onlari kiskanma halleri! - her 23 nisan'da gelen biz niye Ankara'da oturmuyorduk ki? hissiyati....

_________________________________________________________________

Bunlari yazmak istedim, cunku....

Cunku bugunlerde -ve hatta belki 20 senedir- , ABD'de yasamaya basladigimdan beri, bilmiyorum 23 nisan nasil kutlaniyor ulkemizde? Neler ayni, neler degisti? O yuzden kendi anilarimla basbasayim.
Ayrica kendi cocuklarimla da paylasamiyorum ne hissettigimi, nasil yasadigimi o gunleri cunku onlar cok daha farkli bir kulturde 23 nisan'i pekde bilmeden -teorik olarak ne oldugunu biliyorlar elbet- ama sonucta Turkiye'de yasayip bir 23 nisan gecirmedikleri icin nasil bir hissiyat olur ya da benim duygulanmamin nedeni nedir anlayamiyorlar.

Ben de bu yuzden sizinle paylasayim dedim 23 nisan nostaljimi.

Sizin 23 nisan anilarinizda neler var ? (TBMM'nin kurulusunu yazmaniz sayilmaz, o zaten bas kosede ;) )

Iste geldim buradayim... pek ogretici bir yazi :)

Bu sefer de kaybolup gittigim zannina kapildiysaniz, yanildiniz. Buradayim; ancak gunluk kosusuturmalar, dersler, odevler, arastirmalar, ve elbette cocuklar, araya sikistirdigim okimaya calistigim kitaplar vs derken gun nasil basliyor ve bitiyor bilemiyorum...
Mesgul olmak guzeldir, bu gunlerimizi aramayalim diyerek yola devam ediyorum cogu zaman.

*** *** ***

Karantina gunleri baslarinda pekcok sitede "bos zamaninizda birseyler ogrenin tarzi" yazilar vardi, bilmem ratlamissinizdir belki siz de.
Ancak birseyler ogrenmek icin sadece zaman gerekmiyor -hatta bos zaman birseyler ogranmeye calismanin onculu de degil-. Kendim devamli "birseyler ogrenme isi"nde oldugum icin bu konu ustunde yani neyi nasil ogrenirim sorusu uzerinde pek durmamistim. Ancak okudugum yazi farkinda olmadan birseyler ogrenmenin inceliklerini uyguladigimi gosterdi bana. Paylasayim dedim ben de.

Sinirbilimcilere gore (neuroscientist sumukluce cevirmesi) bir bilgiyi, anlama, depolama-hatirlama ve onu gerektigi yerde kullanma yetisi beynin neyin ilgili ve neyin ilgisiz olduguna karar vermesi ve filtrelemesi ile ilgili. Ornegin tennis oynarken karsidan tek bir top gelse ona vurmak icin kolaylikla fokuslanabilirsiniz ve o topa vurursunuz, ancak karsidan yuz tane top gelirse bir tanesine vurmaya odaklanmak yerine o sahadan kacar gidersiniz belki de. Bu nedenle, birseye odaklanmak onu ogrenmek istiyorsaniz oncelikle beyninizi ilgisiz bilgilerin kirliliginden kurtarmaniz gerekiyor. Yani bugunlerde ilgili oldugunuz pekcok sey olabilir ama onelikle ogrenmek istediginiz tekbirseyi secin ve o tekbirsey her ne ise onunla ilgili de odaklanip fazla bilgi kirliligine girmeden ogrenmeye calisin. Ingilizce'de gunluk hayatta cok kullandigimiz "too much on my plate" deyimi vardir, hani cok cesitli ve cok miktarda isim var anlaminda. Bu deyimle tabaginiza ne kadar az sey koyup bitirince yenisini alirsaniz o islerde basarili olmaniz o kadar olasi. On proje alip son teslim tarihini uzatmak yerine projeleri tek tek alip en kisa surede bitirip yenisine gecmek misali, yeni birsey ogrenirken de ayni anda birkac seye baslamayi degil tek tek baslayip devam etmek gerekiyor.

Belki yeni birsey degil bu sizin icin, ancak uygulamak cok da kolay degil. Soyle ki  o kadar cok bilgi bombardimanina maruz kaliyoruz ki hergun, ogrendigimizi saklamak icin kapilarimizi ilgisiz seylere kapatmamiz gerekiyor.Ornegin esim benim bazi detaylara ne kadar ilgisiz oldugumdan yakinir bazen. Beni ilgilendirmeyecek, kolaylikla arastirip bulabilecegim detaylari gercekten de kafamda tutmam hic. Once hata mi yapiyorum diyordum ama farkinda olmadan aslinda asil ilgilenmem gereken seylere bu sekilde fokuslandigimi farkettim. Yani birseyi sonra kullanmayacaksam ogrenmeye kafamda tutmaya dahi calismiyorum.

Beynimizin kapasitesi cok, ama boyle diye de gereksiz bilgilerle doldurmak  gerekli olanlari ogrenmemizi engelledigi icin pek de zamana deger degil.

Hani elimde cok vaktim var herseyi ogreneyim deyip de hicbirsey ogrenmeden cikmayalim bu isten diye yazayim ben de dedim. Pek didaktik bir yazi oldu :)

*** *** *** 

Bu aralar havalar o kadar soguk gidiyor ki buralarda, hani cicekler de acmasa kis yeni basliyor diyecegim. Bu sabah yatak odasina dogan gunes oyle umutlandirdi ki beni sabah gunesi diye bir fotograf dahi cektim. Ama saat 10 dahi olmadan gun bulutlara teslim oldu. 

Bu foto da burada dursun yarida kalan gunes sevincimi animsatmasi acisindan. 

Umut, umitvar olmak...

Biraz umutsuz oldugum zamanlarda Yeni Turku'nun Yesilmisik albumundan (ne cok dinlemisligim vardir o albumu lise zamanlarimda) "Yitik Bahar" sarki sozleri duser aklima (melodik olarak tabii ki):

Hayat kar altinda kalan bahar

Cicekleri uzerinde ölüyor en bereketli agaclar...

Ancak bugunlerde her ne kadar bu sarki ite kaka girmeye calissa da icime ben umutsuz degilim, hani sairin dedigi gibi "guzel gunler gorecegiz cocuklar", oyle hissediyorum, oyle inaniyorum. Ve cevreme (duyduklarim ve okuduklarimdaki kirliligin aksine) umutlu, umitvar bakmaya calisiyorum. 

Hani evlerimizden, bahcemizden, belki de benim gibi ciktigimiz yuruyuslerden gozlemledigimiz gibi bahar geliyor. Gozlemlemediyseniz lutfen bir bakin cevrenize, tomurcuklara, yeseren yapraklara, acan ciceklere bakin. Cocuklarinizin gozlerine bakin, parildayan gunese. 

Hepsi bana guzel gunlerin guzel seylerin habercileri gibi geliyor bu gunlerde... Umitvarim, ve  umud ediyorum ki yazla birlikte bugunler de bitecek... Data degil hislerim soyletiyor bunu bana. Bitmese bile bununla yasamayi ogrenecegiz belki de. Cunku bugun Crona yarin bir baska virus... Bu bize an'i yasamayi, an'i yasatmayi, an'da kalmayi ogeretecek belki de. Hani yarin olecek gibi yasamak ama olmeyecek gibi de hazirlanmak hayata.

Bana soruyorlar ABD'de durum nasil diye... Bilmiyorum, cunku buyuk resimde isin neresindeyiz neler oluyor onu bilemiyorum. Sadece su anda yapmam gerekenlere, ve disaridaki bahar'a odaklanmak istiyorum. Cunku bahar umuttur cunku bahar umitvar olmaktir. 

Evrene, Allah'a, tanriya, her neye inaniyorsaniz isteyin ondan guzel seyler isteyin, enerjinizi guzellikler icin yogunlastirim birakin oraya. Inaniyorum ki hepimizin guzel dilekleri, dualari, istekleri guzel kapilar acacak...

Bunun icin biraz motivasyona ihtiyaciniz varsa size bahcemizdeki ve etrafimizdaki bahari gonderiyorum, cicek cicek...:

 

***

 

***

 

***

 

*** 

Ah bu gun batimlari, kucukten beri gunu en favori zamani benim icin aksam ustleri, gun batimlari olmustur...

 

Doganin tadini cikaran yaban ordekleri, golf sahalari onlarin oldu artik...

 

***

 

***

Ah bir de kokusunu duysaniz bu guzelligin...

 

Serde Egelilik var ya...

E baba tarafim da Makedonyali (nufus kaynaklarina gire Koprulu'luymusuz) da olunca youtube'da klasik muzik dinlerken rast geldigim bu videoyu da paylasmadan burada gecmeyeyim dedim.

Karantina gunlerimize nese getirsin...

Muzige mi hayran olursunuz, dansa mi, danscilarin flexibility ve dengelerine mi, yoksa hepsine mi bilemem. Ama benim ortalarina girip sirtaki oynayasim geldi onu bilirim...



Dipnot: Anne tarafima da haksizlik olmasin diye de bir Aydin zeybegi koymak da farz oldu simdi buraya, bir vaktimde soyle tuyleri diken diken ettiren bir Kerimoglu bulmam lazim.

Dipnot 2: Kizlar grubu bulamadigim icin universite sonrasi bir donem Aydin zeybegi erkek oyunlari ogrenmistim, iyi oynarim :)